Herfst
Deze column staat vandaag in De Achterkrant.
Oud is fout. Tenminste, als je de reclames moet geloven.
Wanneer de eerste rimpels verschijnen, is het zaak je naar de drogist te spoeden. Want die heeft ze alles om je je jeugdige look te laten behouden. En daarna door naar de sportschool om je in het zweet te rennen.
En als dat allemaal niet meer helpt, moet er gesneden, gespoten en gelift worden. In opzichtig glanzende klinieken vullen ze graag de rimpels, zuigen ze in een handomdraai het overtollige vet uit je lichaam en verbouwen ze met plezier voor een paar duizend euro je neus of dubbele onderkin.
Dat miljoenen landgenoten fanatieke belijders zijn van de jeugdigheidsreligie, bewijzen de uitpuilende sportscholen. Als ik op zondagochtend naar de kerk ga, staat er bij een fitnesscentrum bij mij in de buurt een rij wachtenden voor de nog gesloten deur.
Met je twintigste is je jeugd voorbij, als je dertig wordt, vraag je een algehele facelift op je verjaardag en na je veertigste blijf je zo veel mogelijk binnen omdat je er niet meer uitziet.
En gelijk hebben ze, de media en de cosmeticaconcerns. Tot op zekere hoogte. Want jeugdigheid heeft een charme die met niets te vergelijken is. De perzikhuid van een baby, de glimmende kijkers van een peuter, de stralende frisheid en de tomeloze energie van jonge mensen; wie wordt daar nu niet vrolijk van?
Maar wat te denken van mijn buurvrouw van 82, die na een operatie aan haar heup weer iedere dag door de straat paradeert? Zeker, ze gebruikt twee krukken, maar die zijn meer bedoeld om mee te zwaaien dan om op te leunen. Ze heeft de thuiszorg de deur gewezen en kookt ’s avonds weer haar eigen potje.
Alleen autorijden mag nog niet van de dokter. Maar lang houdt hij haar niet meer uit de koektrommel op wielen die ze een paar maanden geleden heeft aangeschaft, verzekert ze me. En haar oude ogen schitteren als die van een kind dat jarig is.
Zij en al die andere ouderen die accepteren dat ze geen twintig meer zijn, doen me denken aan de herfst. Ik vind dat nog steeds het mooiste seizoen dat er is. Een zomer is heet, of verregend. Een winter streng, of kwakkelig. Maar de herfst, de herfst is een ervaring.
De betoverende kleurenpracht van stervend blad.
Het zachte zonlicht dat liefdevol weilanden en heidevelden streelt.
Koeien die in de vallende schemering tot aan hun lijven in een dampend nevelbad staan.
Bolle, witte wolken die achter elkaar aan zeilen in een knalblauwe lucht.
Een mistige, verstilde dag waarin de wereld zo klein is dat alles eindelijk overzichtelijk lijkt.
Een stormachtige herfstdag waarin de wind aan de dakpannen rukt en de regen als een zweep over de aarde striemt.
Spinrag aan de kale boomtakken met op het ragfijne draad een parelketting van dauwdroppels.
’s Avonds een vereenzaamde vogel die snel nog een lied kwettert voordat de duisternis hem het zwijgen oplegt.
En de hele dag door die volle geur, dat herfstaroma dat eigenlijk niet te omschrijven is.
De herfst is als een krachtige kop koffie na een warme maaltijd. En ook al was de maaltijd niet subliem, de koffie is altijd heerlijk.
OFER
Er zijn nog geen reacties geplaatst.