Petra Jongeneel - 15 okt 2005 10:41 - Gewijzigd: 15 okt 2005 10:41

Een leven tussen wal en schip

Margretha: Op het schippersinternaat heb je vrienden altijd bij je

Tot hun zesde jaar voelden zij zich als een vis in het water. Het binnenvaartschip van hun ouders nam hen mee door Nederland, België en Frankrijk. Inmiddels wonen Peter Oosse en Margretha Vat -beiden 14- al acht jaar in een schippersinternaat. Peter: „M’n ouders? Die zie ik alleen in het weekend. Het blijft doordeweeks bij bellen of sms’en.”

De kinderen van schippersinternaat Eben-Haëzer houden van een balletje trappen. Op het plein rondom het flatgebouw in Dordrecht schiet een blonde jongen een bal naar het doel. Peter: „Dat mis ik aan boord wel. Op het internaat kun je lekker tafeltennissen, skeeleren, steppen.”

Het tweetal woont vanaf hun zesde jaar in het reformatorische schippersinternaat in Dordrecht. Elke maandag brengt een van hun ouders hen naar het internaat. Vrijdag gaan de twee weer richting boord. Margretha: „Toen ik als 6-jarig meisje naar het internaat moest, was het elke maandagochtend krijsen en blèren. Ik wilde geen week bij m’n ouders vandaan.” Voor Peter lag dat anders. „Mijn broer zat al op het internaat, toen ik voor het eerst kwam. Dat voelde vertrouwd. Nu ben ik de oudste uit ons gezin die op het internaat zit. Mijn broertje van acht steunt nu weer een beetje op mij.”

Het leven aan boord is duidelijk anders dan op het internaat, vinden de twee. Samen met twaalf andere kinderen wonen zij in de groep Kraaienest. Drie juffen staan aan de top. Peter: „Je eet met elkaar, je hebt samen corvee, je moet rekening met elkaar houden. Daarom is het belangrijk dat het onderling klikt.” Margretha: „De leeftijd binnen een groep varieert van 6 tot 18 jaar. Ik trek sneller naar leeftijdsgenoten toe. Ook buiten de groep. ’s Avonds wip ik bijvoorbeeld even bij iemand van een andere groep aan. Dat is het leuke, je hebt je vrienden altijd bij je.”

Streken
Lol. Dat hebben de jongeren zeker met elkaar. Peter: „Hier haal je streken uit, die je aan boord niet in je hoofd haalt. Mijn broer heeft een keer de pyjama van de juf dichtgenaaid. Die zat toen wel even gek te kijken.”

Op het internaat gelden voor een deel andere regels dan aan boord. „We moeten hier ’s ochtends om zeven uur opstaan. Na het eten hebben we nog een halfuur vrije tijd. Vanaf acht uur mogen we naar buiten. ’s Middags is het tot vijf uur speeltijd, daarna gaan we eten. Ook hebben we vaste bedtijden. Als derdeklassers moeten wij om halftien naar bed.” Maar als er een verjaardagspartijtje van een klasgenootje is? „Dan mogen we om tien uur thuiskomen. Of we vragen of we bij iemand uit de klas mogen blijven slapen.”

Elke avond hebben de leerlingen van het Wartburg College een verplicht studie-uur. Margretha: „Toen we in de eerste en de tweede klas zaten, kregen we na dit uur leren een stevige overhoring. Voor derdeklassers en de oudere leerlingen geldt deze regel niet meer.” Lachend: „Ik merk dat ik nu wel minder aan m’n huiswerk doe.”

Sms’je
Margretha en Peter spreken hun ouders doordeweeks alleen per telefoon. Margretha: „Elke dinsdag- en donderdagavond bellen ze mij op.” Peter belt zelf „wanneer hij wil. Of ik stuur een sms’je. Vorige week belden mijn ouders op dat ze met ons schip in het Duitse Worms lagen. Ze konden mij en mijn broertje het weekend niet ophalen. Op zo’n moment baal je echt, je ziet je ouders een week langer niet. Ik heb ze die week maar een extra sms’je gestuurd. Je moet toch je ei kwijt.”

Volgende week hebben Peter en Margretha herfstvakantie. Dat betekent een week aan boord. Peter: „Vooral nu ik m’n ouders bijna twee weken niet gezien heb, kijk ik hiernaar echt uit. En zo’n week is ook lekker relaxed. Niet vroeg op. Lekker varen en het schip afspuiten.”

Margretha: „Aan boord zijn we minder gebonden aan tijden. Denk maar niet dat we volgende week elke middag om vijf uur warm eten, zoals op het internaat. Dan zijn we bijvoorbeeld net in een sluis en moeten we aanmeren. Een andere keer moeten we weer op tijd op een laad- of losplek zijn. Je kunt dingen niet goed inplannen. Het is wel jammer dat ik volgende week m’n vriendinnen niet zie, maar dat is gelukkig maar voor een week.”