Geplaatst:10 okt 2005 11:53 - Gewijzigd: 10 okt 2005 09:38

„Plotseling kwam het plafond naar beneden”

BALAKOT (AP) – Het was even voor 09.00 uur en de 17‑jarige Uzair Mohammed Qureshi zat in de klas, zich verdiepend in zijn scheikundeboek, toen de grond begon te schudden. Seconden later stortte het dak in en regenden de brokstukken op Qureshi en zijn klasgenoten neer. Als een van de weinigen bracht hij het er levend van af.

Door de aardschok, met een momentmagnitude van 7,6, stortten op veel plaatsen in het noorden van Pakistan schoolgebouwen in. In het 30.000 inwoners tellende Balakot alleen al werden drie scholen getroffen en raakten honderden scholieren bedolven.

Een Pakistaanse soldaat helpt een jongetje.

In het Shaheen College voor handel en IT zat Qureshi met vijftien tot twintig andere leerlingen in de klas. „Mijn leraar was nadat hij zijn les had gegeven net de klas uit toen wij opeens een schok voelden. Toen kwam er nog een schok en wij renden naar de deur om naar buiten te vluchten, maar plotseling kwam het plafond naar beneden. Minutenlang dacht ik dat ik dood was. Maar nadat ik weer wat was bijgekomen, keek ik rond en zag ik een vriend van mij vlakbij liggen.”

Ondanks diepe snijwonden aan zijn handen, wist Qureshi door een gat in de muur naar buiten te kruipen, zijn vriend achter zich aan slepend. De andere leerlingen in de klas waren vermoedelijk dood of zwaargewond.

Buiten was de ellende voor de jongen nog niet voorbij. Hij rende naar huis, maar trof slechts een berg puin aan. Zijn ouders en grootouders waren ook omgekomen. Daags na de ramp zat hij op het puin van zijn school, met als enige overgebleven bezit het schooluniform dat hij aan had.

„Is er niemand die mij kan helpen mijn klasgenoten te redden”, riep hij.

Van de 400 leerlingen zijn er volgens omwonenden vermoedelijk 250 omgekomen. Zonder hulp van buitenaf zijn tientallen bewoners begonnen te graven naar slachtoffers, sommigen met mokerhamers, maar de meesten met hun blote handen.

„Er zijn geen tekenen van leven”, zegt Faizan Farooq (19). „Wij kunnen dit niet zonder hulp van het leger. Er is niemand hiernaartoe gekomen om ons te helpen.”

Elders in Balakot liggen twee basisscholen –een voor jongens en een voor meisjes– in puin. Honderden kinderen moeten eronder bedolven liggen. Voor wat eens de meisjesschool was liggen tien lichaampjes op een rij. Af en toe trekken dorpsbewoners een dode uit het puin. Farooq Khan (5) zit huilend tussen de stapel stenen. Hij is meteen na de beving naar de school gerend en wist zaterdag zijn 5‑jarige zusje Sahria uit te graven. Maar van zijn zusje Amna, dat ook op de school zat, had hij zondag nog geen spoor gevonden.