Petra Jongeneel - 29 aug 2005 08:31 - Gewijzigd: 29 aug 2005 08:31

„Ik ben niet met Magneet getrouwd”

Vanaf 2003 werd Magneet zijn pakkie-an. Hij startte vol ideeën en goede voornemens. Nu zegt hij de jongerenredactie vaarwel. Tijd om Ewout van der Staaij (28) het hemd van het lijf te vragen.

Tweeënhalf jaar bij Magneet, is dat niet een beetje kort? „Ik heb nooit de insteek gehad zo snel mogelijk weg te gaan. Het is ook niet een bewuste keuze. Maar door verschuivingen op de redactie en de komst van twee jongere redacteuren is het zo gelopen. Vernieuwing is ook niet verkeerd. Ik ben niet met Magneet getrouwd.”

Wat ga je nu doen? „Ik word verslaggever op de binnenlandredactie.”

Hoe omschrijf je jouw periode bij Magneet? „Leerzaam, moeilijk en mooi. Dat moet ik zeker ook uitleggen? Leerzaam, omdat je als oudere jongere je continu verdiept in de leefwereld van tieners. Moeilijk omdat veel jongeren -gelukkig lang niet iedereen- in deze tijd uit zijn op fun en cool news. Zelf wil ik graag de keerzijde van veel zaken benoemen, zonder daarbij belerend over te komen. Mooi waren bepaalde gesprekken die ik met jongeren had waarbij ze zich in het hart lieten kijken.”

Welk interview zal je altijd bijblijven? „Een gesprek met een meisje in een psychiatrische instelling. Zij vluchtte er niet voor weg om over de kern van het leven na te denken. Het raakte me diep toen ze in het vuur van haar betoog zei: „Wat zijn wij met de zondeval ontzettend stom geweest.” Zulke gesprekken zetten mezelf ook aan het denken.”

Wie was de persoon achter Magneet? Zuchtend: „Ik vind het echt te moeilijk om mezelf te typeren. Een paar jongeren omschreven mij een tijdje geleden als serieus, sociaal en iemand die anderen iets wil meegeven. Dat is misschien wel zo.”

Leukste voorval? „De zomerserie vorig jaar. Elke week met twee jongeren op stap om hun provincie te bekijken.”

Ook flaters meegemaakt? „Op het Cheider, een joodse middelbare school in Amsterdam, wilde ik twee meisjes een hand geven. Dat mochten zij niet vanwege hun godsdienst. Toen voelde ik me wel even staan.”

Hoe vond je het schrijven van de intro’s, het kleine stukje boven aan Magneet? „Dat was het moeilijkst. Je wilt iets pakkends neerzetten. Ik probeerde wel afwisseling aan te brengen. De ene keer iets luchtigs en de andere keer weer serieus.”

Ben je veranderd tijdens de Magneet-periode? „Ik denk het wel. In die tijd hebben mijn vrouw en ik nog twee kinderen gekregen, zodat we nu drie zoons hebben. Door een sterfgeval van een jongen uit onze gemeente vorig jaar ben ik nog meer de betrekkelijkheid van dit leven gaan inzien. Ook de RD-serie Jongeren(&(Media heeft me niet onberoerd gelaten. Daardoor ben ik nog meer de leegheid gaan inzien van films, dvd’s, kortom van wat de wereld ons biedt. In Magneet wilde ik dan ook tegenwicht bieden. Dat is best moeilijk. Magneet is geen kerkblad, maar mag ook informatief en ter ontspanning zijn. Maar het moet een pagina met een boodschap blijven.”

Is er iets van je goede voornemen terechtgekomen, om de kopij voor Magneet eerder in te leveren dan je voorganger? Lachend: „Ik denk het wel.”

Hoe zie je de toekomst van Magneet? „Er zijn nog genoeg onderwerpen en jongeren te vinden om te interviewen, dus Magneet komt wel vol. Het schrijven van de Magneet is als een schip dat op woelig water vaart. Als de stuurman en -vrouw maar weten waar ze naartoe koersen, komt het goed.”

Wat wil je de Magneet-lezers meegeven? „De Spreukendichter zegt: Mijn zoon, geef mij uw hart. De wereld en de duivel vragen dat ook. Maar alleen de Heere kan onze leegte wérkelijk opvullen. Zo’n leven is niet alleen alles voor ouderen, maar óók voor jongeren. Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt bij God. Ik wilde wel dat ik er iedereen jaloers op kon maken. Je zult er nooit spijt van krijgen om je leven in Zijn dienst te mogen besteden. Het doet je vaak verdriet dat je er nog zo bitter weinig van terechtbrengt.”