Petra Jongeneel - 12 aug 2005 20:50 - Gewijzigd: 12 aug 2005 20:50

Met andersdenkenden op kinderkamp

Leonie Aarnoudse (18): Het is waardevol om met kinderen over het Evangelie te praten

„We hebben enorm schik met de kinderen. ’s Ochtends lopen we met een draagbare stereo door de gangen en wekken de kids met muziek. Tijd voor ochtendgymnastiek. Maar daarna hebben we in kleine groepjes bijbeltijd. Het is enorm waardevol om met tieners over het Evangelie te praten. Je leert er zelf ook ontzettend veel van.” Leonie Aarnoudse (18) uit Voorhout leidt dit jaar voor de tweede keer een kinderkamp van stichting YOY.

Leonie Aarnoudse (18) deelt de deelnemers van kinderkamp YOY mee dat ze na de zangdienst mogen knutselen of spelenLeonie Aarnoudse (18) deelt de deelnemers van kinderkamp YOY mee dat ze na de zangdienst mogen knutselen of spelen

Van veraf zijn de frisse kinderstemmen in het buitengebied van Nunspeet al te horen. Twee bijdehante meisjes wijzen de weg naar het kampgebouw. „Ja, wij horen bij kinderkamp YOY, bij groep B, want dat zijn de oudere kinderen van tien tot twaalf jaar. Maar wie bent u? Van de krant? Vet cool!”

Een kamp leiden, dat leek Leonie vorig jaar een zinvol ’vakantiebaantje’. Voor een Daniëlkamp kwam ze niet in aanmerking omdat ze daarvoor te jong was en omdat ze tot een christelijke gereformeerde kerk behoorde. Bij haar zoektocht op internet liep zij tegen YOY aan, een interkerkelijke stichting die kinderkampen organiseert. Ze waagde de sprong en meldde zich aan voor groep A, kinderen in de leeftijd van negen tot twaalf. Het beviel haar zo goed dat zij dit jaar opnieuw leidster is bij YOY, nu bij de wat oudere kinderen.

Een beetje eng, zo ervoer ze de eerste keer. „Ik was de enige reformatorische in het team. De meesten waren evangelisch of hoorden bij de pinksterbeweging. Mijn leefwereld was compleet anders dan die van de overige teamleden. Zij wisten echt niets van rokken en hoeden. Tijdens zo’n week leer je pas goed nadenken waarom je de dingen doet zoals je ze doet. Je leert echt duidelijk je mening te verwoorden. En dat levert goede gesprekken op. Er zijn absoluut verschillen, maar we hebben respect voor elkaar.”

De verscheidenheid in de groep is ook groot. Bijna alle kinderen hebben een christelijke achtergrond variërend van baptist tot refo. Daarbij komt dat er een aantal kinderen is met een „verhaal.” Een jochie dat autistisch is, een ADHD’er, een kind van wie de ouder aan drugs verslaafd zijn en jongeren uit pleeggezinnen.

Bijbeltijd
De diversiteit levert interessante gesprekken. Leonie: „Elke ochtend houd je met een vast groepje bijbeltijd. Voor deze vijf groepsleden ben jij heel de week aanspreekpunt. Vanmorgen spraken we bijvoorbeeld over Jozef in de put. Ik heb toen de lijn doorgetrokken, of de kinderen ook wel eens in de put zitten en wat ze dan doen. Bidden, was toen het antwoord. Met mijn groepje heb ik toen gebeden. Een stoer jongentje zei nog net daarvoor: „Wilt u ook voor mijn broertje bidden? Die vond het zo erg dat ik een week op kamp ging.” Op zo’n moment zie je iets van de kinderlijke eenvoud, daar kun je wat van leren.”

Het valt op dat de slaapkamers waar de stapelbedden van de 47 kinderen staan, bijzonder schoon en opgeruimd zijn. Leonie, lachend: „Elke dag delen we een prijs uit voor de schoonste slaapkamer. Omdat wij als leiding gewoon bij de kinderen op de kamer slapen, hoor ik precies hoe actief ze ermee bezig zijn. Dekens moeten netjes ingestopt worden, de bezem komt eraan te pas en eentje wilde zelfs de ramen gaan zemen.” En als de kamers niet schoon genoeg zijn? „Dan zoomen we met een fotocamera in op de vieze plekken. Tijdens de uitslag van de wedstrijd wordt de afbeelding levensgroot vertoond.”

Verdieping
Het programma tijdens de week is divers. Bosspellen, knutselen, workshops. Maar vooral draait het deze week om „verdieping van het geloof.” De dagelijkse, evangelisch getinte zangdiensten zijn daar een voorbeeld van. De kinderen leren liedjes, bijbelteksten, kijken naar een videofragment over Jozef en spelen een bijbelgedeelte over het weekthema na. Leonie: „Daar had ik het begin best moeite mee. Je bent het als refo niet gewend. Maar deze activiteiten zijn absoluut niet spottend bedoeld, ze vangen juist de aandacht van kinderen.”

Als Leonie het ergens niet mee eens is, ervaart ze voldoende ruimte om dit te uiten binnen het team of richting de kampouders, die deze week eindverantwoordelijk zijn. „Laatst zei de kampvader dat als we met elkaar over God praten en nadenken, de Heilige Geest aanwezig is en de duivel wijkt. Volgens mijn beleving komt de duivel er juist dan op af en probeert ons van God af te trekken. Ik heb daar toen met hem over gesproken en ik kan terugkijken op een heel goed gesprek. Je leert tijdens zo’n week echt ontzettend veel van elkaar. Anderzijds kun je de kinderen ook iets meegeven. Vooral de kinderen van je eigen bijbelgroepje.”