Petra Jongeneel -  1 jul 2005 23:23 - Gewijzigd: 1 jul 2005 23:23

De charmes van schoolliefde

Johan (17): Andrea en ik houden er niet van om in de pauze hand in hand te lopen

De 16-jarige Andrea Jonker verhuisde twee jaar geleden van Nijkerk naar Baarn. Al snel had een jongen uit een naburige plaats interesse voor haar. Onder het mom van inburgeringscursus, vroeg Johan Groeneveld -nu 17- haar mee voor een zwempartijtje en voor de dagelijkse fietstochten naar het Van Lodenstein College in Amersfoort. Wat bleek? De twee zaten, zonder het van elkaar te weten, al drie jaar op dezelfde school. Een spannende schoolliefde ontstond.

„Hij zag me gewoon niet staan”, roept een verontwaardigde Andrea als ze terugkijkt naar haar eerste Lodenstein-jaren. Dat was geen wonder volgens haar vriend Johan. „We zaten allebei in een andere klas, Andrea op het vwo, ik op de havo. Daarbij woonde ik in Soest, terwijl Andrea’s huis in Nijkerk stond.”

Groot was dan ook de verrassing toen zij tijdens een fietstocht van Woord en Daad ontdekten bij elkaar op school te zitten. Andrea: „Ik woonde toen net in Baarn, kende nog bijna niemand. Gelukkig zag ik tijdens de barbecue, na afloop van de fietstocht, een bekend gezicht van school. Johan stond vlees te bakken. We raakten aan de praat.”

Al snel spraken ze af dat Andrea met de groep van Johan mee naar school zou fietsen. Alhoewel, met de groep? Steeds vaker werden zij samen gesignaleerd. Vooral na schooltijd. „Johan fietste vaak helemaal mee tot Baarn. Daar bleven we soms wel anderhalf uur praten bij een lantaarnpaal. Reuze gezellig.”

Een paar maanden later had het Van Lodenstein College er een schoolstel bij: de 14-jarige Andrea Jonker en de 15-jarige Johan Groeneveld.

„Kalverliefde, zo noemden mijn ouders het”, vertelt Andrea. Na drie maanden verkering kregen haar ouders het te horen. „Toen was ik 15.” „Ach ja”, vult Johan aan, „ook wel logisch dat je ouders er zo tegen aankeken. Weet je hoe jong we waren?”

Bij elkaar over de vloer komen was er toen nog niet bij. Daar tegenover stond dat de twee elkaar iedere dag op school zagen, zij het te midden van klasgenoten. Johan: „Wij houden er niet van om in de pauze aan elkaars handje te lopen. Je hebt toch ook gewoon je eigen vrienden?” Andrea: „De stelletjes die dat wél doen, wonen vaak bij elkaar uit de buurt. Wij kunnen uit school nog met elkaar meefietsen.”

Matsen
Toch houden de twee elkaar onder schooltijd wel in de gaten. Zo kent Andrea het rooster van Johan helemaal uit haar hoofd. Ook Johan duikt bij een vrij uur het rooster in om te kijken waar Andrea zit.

Dit levert verschillende reacties op. Andrea: „Als ik in een vrij uur even bij Johan wil gaan kijken, zegt m’n vriendin: Je weet toch al hoe hij eruit ziet? Of als ik ’em uit de les probeer te halen, roepen z’n klasgenoten gekscherend: Daar heb je haar weer. Johan is er niet hoor, hij is vandaag ziek. Terwijl we dan bijvoorbeeld ’s ochtends nog samen naar school zijn gefietst.”

Ook docenten kennen het stel ondertussen. Andrea: „Sommige leraren matsen ons. Vinden het bijvoorbeeld prima als Johan wat later in de les komt als ik een vrij uurtje heb. Andere docenten zeggen tegen me: Jij kunt er wel voor zorgen dat Johan beter z’n best gaat doen, hè?”

Het afgelopen jaar gingen de groepen 5 vwo en 5 havo meer met elkaar om dan eerst. Andrea’s vriendinnen trekken nu meer op met Johan en zijn vrienden. Andrea, lachend: „Wij zijn een soort brug tussen de twee groepen.”

Toch blijft er verschil tussen beide niveaus. Johan: „Ik denk dat ik nooit helemaal in de vwo-groep zou komen. Je bent en blijft toch een havist en zo zien de vwo’ers mij ook.” Andrea: „Een poosje geleden was er echt zo’n relatieboom. In de klas turfden ze toen hoeveel stelletje er waren. Maar ja, ik had met iemand van de havo, dat telde eigenlijk niet mee.”

Veel beltegoed
In de vakanties is het voor het stel even slikken. Johan en Andrea zien elkaar dan beduidend minder. Vooral deze zomervakantie. Als de één terugkomt, gaat de ander net op vakantie. Andrea: „Ik ga gewoon heel veel beltegoed kopen. Wat moet je anders?” Johan: „Gelukkig wonen we niet ver bij elkaar vandaan. We proberen elkaar normaal gesproken tijdens vakanties zo veel mogelijk te zien.”

Andrea: „Nu Johan bouwkunde gaat studeren in Utrecht, zie ik hem helemaal niet meer op school. Dan hoop ik dat we elkaar thuis vaker mogen zien.” Johan, lachend: „Deze avond is eigenlijk extra. Zo’n interview is zo gek nog niet.” Andrea: „En morgen is jouw diploma-uitreiking, da’s weer een avond.”