Petra Jongeneel - 18 jun 2005 08:28 - Gewijzigd: 18 jun 2005 08:28

Gillen en toeteren na uitslag examen

Drieling reist na periode van stress weekje naar Normandië

’s-GRAVENPOLDER - Eindelijk rust in de tent. De examentijd zit er voor de 18-jarige drieling Marije, Joost en Lenneke Jacobse uit ’s-Gravenpolder op. Zij kunnen terugkijken op een geslaagde periode. Joost deed havo-examen; zijn zussen vwo. Vandaag blikken zij terug. „Ik kon merken dat de leraren ons er echt doorheen wilden helpen.”

...spuugzat...

Joost: „Dondermiddag om tien over drie belde mijn mentor met het bericht dat het allemaal oké was. Ik wist stiekem wel dat het goed zat, ik had voor de vakken die ik had nagekeken een voldoende. Maar aan de andere kant moet je ook niet te positief denken. Je weet uiteindelijk nooit.

Vorige week ben ik met m’n drielingzussen en m’n vader een weekje naar Normandië geweest. Dat was een soort examencadeau vooraf. We hebben het in deze vakantieweek geen enkele keer over onze examens gehad. Terwijl we het niet hadden afgesproken. We hebben echt afstand kunnen nemen.

Ik kijk positief terug op de examentijd. De laatste paar dagen was ik het wel zat. Na twee dagen plus een weekend vrij moest ik nog Nederlands en Engels maken. Daar had ik echt geen zin meer in. ’k Was het spuugzat.”

Ik ga na de vakantie de hbo-opleiding international business languages oftewel internationale handel in Rotterdam volgen. Elke dag ga ik met de trein, want ik wil m’n bezigheden hier in ’s-Gravenpolder gewoon aanhouden. Als het tegenvalt, kan ik alsnog op kamers gaan.”

...niet makkelijk...

Marije: „Lenneke en ik konden dondermiddag echt niet meer wachten op de uitslag. Om half vijf hebben we naar school gebeld en hoorden we dat we geslaagd waren. Ik vond het echt geweldig. Ook al was de kans op een herexamen klein, je houdt er toch rekening mee.

Het leren was best stressen. Tijdens de examentijd viel het mee. Wél waren de examens moeilijker dan ik dacht. Velen zeiden dat de examens op onze school makkelijker zouden zijn dan de gemiddelde toetsen. Dat vond ik niet.

Ik ga psychologie studeren in Leiden. Ik heb net te horen gekregen dat de loting op deze studie niet doorgaat omdat er niet zo veel aanmeldingen waren. Nu is het dus helemaal zeker dat ik hiermee verder kan.

Ik heb al een kamer in Haarlem, samen met een kennis uit Rijssen, onze vorige woonplaats. Ik zal m’n zus en broer best missen, maar we kunnen elkaar altijd bellen. Ik zie het wel zitten.”

...even toeteren...

Lenneke: „Ik wist zeker dat ik niet zomaar gezakt zou zijn. Maar toen ik hoorde dat ik ook geen herexamen hoefde te doen, heb ik echt even gegild en de toeter laten horen.

Het examensfeertje op school was erg leuk. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje en dat geeft een band. Ook de dagopening van de leraren was bemoedigend. Ik kon merken dat ze ons er echt doorheen wilden helpen.

Thuis bekeek ik de examenantwoorden op internet. Marije en ik hadden Nederlands nogal slecht gemaakt. Dan werkt dit nakijken echt ontmoedigend. Het beïnvloedt zo je stemming dat we besloten de rest van de examens niet meer na te kijken.

Het was leuk dat we deze examentijd met z’n drieën doormaakten. Met Marije kon ik er nog eens over doorkletsen, wij deden hetzelfde examen. Joost had vaker een goed gevoel over z’n examens. Hij wilde zelfs bijna gaan klagen over de „te makkelijke vragen.” Dat hebben wij hem maar afgeraden.

Ik hoop nu de pabo in Gouda te gaan doen en heb daar al een kamer. Ik zie er best een beetje tegen op om er alleen heen te gaan. Gelukkig scheelt het dat ik elk weekend naar huis kan.”