Petra Jongeneel - 21 mei 2005 09:09 - Gewijzigd: 21 mei 2005 09:09

Examenvrees in huize Jacobse

Joost: Mijn drielingzussen steken me aan met leren

’s-GRAVENPOLDER - „We hebben alle drie studiegevoel. En doorzetters zijn we ook.” Joost Jacobse (18) uit ’s-Gravenpolder weet de overeenkomsten met zijn drielingzussen Marije en Lenneke rap te noemen. Het trio start volgende week met hun examens. Marije: „Ik zie er best een beetje tegen op.”

De drieling Marije, Lenneke en Joost.

Het is aftellen in huize Jacobse. De deuren van het examenlokaal gaan maandag voor de drieling Joost, Marije en Lenneke open. Het trio zit op het Calvijn College in Goes. Joost doet havo-examen, zijn zussen proberen het vwo-diploma binnen te halen.

De afgelopen drie weken -de meivakantie erbij gerekend- is de drieling actief geweest. Vooral de meiden konden er wat van. Uren leren, sommen oefenen en weinig vrije tijd overhouden. Marije: „Ik leerde echt hele dagen. Vooral de eerste week. Als het dan niet zo snel ging, had ik daarna nog wat speling.”

Lenneke had al snel door dat leren voor het examen veel tijd kostte. „Ik ging een planning maken hoeveel tijd ik voor elk vak nodig had. Nou, dat viel tegen. Alleen al voor wiskunde moeten we vijf boeken leren.”

Joost dacht ook actief te beginnen. Dat liep anders. Hij had bij de supermarkt -zijn bijbaantje- aangegeven dat hij in de meivakantie zou kunnen werken. Hij had gerekend op een paar dagen. Tot zijn grote schrik had zijn baas hem echter elke dag op het rooster gezet. „Toen dacht ik wel even: Hoe ga ik me nu redden?”

Joost kreeg vooral de kriebels als hij naar zijn actieve zussen keek. „Ik kreeg dan het gevoel dat ik nodig wat voor school moest doen. We steken elkaar aan.”

Nog duidelijker is dat te zien tussen Marije en Lenneke. De meiden slapen en leren op dezelfde kamer. Daarbij hebben ze ook nog eens hetzelfde profiel: cultuur en maatschappij. Marije: „Als ik een boek lees terwijl Lenneke aan het leren is, dan houd ik dat lezen niet lang vol.” Lenneke herkent dit zelf ook. „Als Marije actief is voor school, kan ik moeilijk even niksen.”

Joost gniffelt. „Gisteren was je helemaal amper te stoppen”, zegt hij tegen Lenneke. Lenneke haast zich voor uitleg. „Ik zou eerst ’s avonds met mijn moeder naar een kerkdienst in de buurt gaan. Dan was ik er gelijk ook even uit. Op het laatste moment ging dit toch niet door. Toen zat ik weer de hele avond op m’n kamer te leren. Joost: „Ik keek om halftien om het hoekje en ze was nog bezig.” Lenneke: „Ik voel me daardoor gewoon zekerder. Ik kan mezelf in ieder geval niet verwijten dat ik te weinig doe.”

Zenuwen
Met zo veel werklust en inspanning kan het bijna niet verkeerd gaan. Toch spelen de zenuwen nog mee. Alleen Joost lijkt relaxt. „Laat maar komen, die examens.” Zijn nuchtere houding komt doordat hij eerder vmbo-examen deed. Ook staat hij gemiddeld voor elk vak een 7 of hoger.

Marije en Lenneke zijn wél zenuwachtig. Marije: „Mijn ouders merken dit aan me, anderen niet.” Ook Lenneke herkent zich in die examenvrees. „Ik denk snel dat ik de stof niet genoeg ken. Maar ik weet nu beter dan vroeger hoe ik met stress kan omgaan. Ik moet mezelf gewoon toespreken en niet op m’n gevoel afgaan. Positieve voorbeelden bedenken, dat helpt ook. Ik kreeg in de derde een studieadvies voor de havo, maar ik wilde per se op het vwo blijven.”

Joost noemt de betrokkenheid van hun ouders als groot pluspunt in deze voorbereidingsperiode. „Onze ouders hebben gestudeerd en weten wat het is om ergens voor te knokken. We gaan ook sneller met vragen naar hen toe.” Lenneke: „Als ik opeens de kriebels krijg dat het niet lukt, tonen mijn ouders begrip en benadrukken juist dat ik het wel kan. Of ze komen met iets lekkers aanzetten.”

Over een paar weken hopen Joost, Lenneke en Marije hun examenervaringen en de uitslag te vertellen op Magneet.