„U? U kijkt helemaal niet ritmisch”
Door Marie van Beijnum
UTRECHT – Colombiaanse kinderen zouden hebben gelikkebaard bij de stoere skelter. Jammer genoeg konden zij gisteren op de Wegwijsbeurs in Utrecht niet zelf een bod uitbrengen. Wel wordt de opbrengst van het speelgoedvoertuig alsmede die van een reeks andere hamerstukken indirect op hun rekening bijgeschreven.
De skelter is het vijfde voorwerp dat onder de hamer komt. De halzen rekken zich en alle neuzen staan in de richting van veilingmeester en beëdigd taxateur Ton Bolland. Die komt nu aardig op dreef. Hij heeft net vier cd's geveild „met koren en samenzang”. Details over het toerental verzwijgt hij allerminst: „Niet-ritmisch; u kunt er dus héél lang van genieten”. De laatste gaat voor 32 gulden van de hand. „U? Nou, u kijkt helemaal niet ritmisch”. De stemming zit er dan behoorlijk in bij het publiek dat samenstroomt bij de Wegwijsjubileumveiling in hal 12 van de Jaarbeurs.
Zodra de blauwrode skelter ter waarde van 699 gulden het podium wordt opgereden, roept Bolland dat de eerste bieder een rondje mag rijden. De man die naar voren komt, stemt in met de inzet van 300 gulden. Bolland hanteert de hamer opeens zo rap dat de prijs in razend tempo oploopt. Eenmaal, andermaal, verkocht, besluit hij. Zekerheidshalve kijkt hij nog even rond. Voordat de eerste bieder er erg in heeft, slaat de hamer toe. De man mag zich voor zes snippen eigenaar noemen van de vierwieler. Het spontane applaus voor Bolland en koper verraadt de signatuur van de omstanders: het is hoorbaar niet-ritmisch.
Rijke Afdeling
Met zwier bedient Bolland de hamer. Hoger en hoger gaat het. Zijn baardje draait links en rechts om zijn mensen in de peiling te houden. In zijn rug prikken de geamuseerde ogen van een vierkoppige jury die er nauwlettend op toeziet of Bolland zich aan de regels houdt. Het zijn onder anderen een assistente, een notaris en „iemand van adel”. „Er staat RA achter zijn naam, en dat zal wel zoiets zijn als Rijke Afdeling”, grapte Bolland over de titulatuur die registeraccountants erop nahouden.
Op de eerste dag van de Wegwijsbeurs, dinsdag, waren de mensen wat aarzelend geweest. Vandaag reageert men fluks en gevat, is men vlot uit de tent te lokken. Hier en daar pept Bolland de gegadigden wat op „voor het goede doel”. Hij doet dat met het flair van iemand die op een lange ervaring boogt. Opa's en oma's gaan glimmen als ze een „alleraardigste” Ferrari-bouwdoos ontwaren. Je hoeft ze nauwelijks even aan te vuren, of ze tasten naar hun portemonnee voor hun kleinkind, voelt hij feilloos aan. Hup, een tientje erbij, en nog een en nog een. Jahaa, een- en andermaal, verkocht.
Stroopwafels, noten, verspakketten en kaas vliegen als het ware onder de hamer door. De eikenbladkrans met zijdebloemen gaat voor 22 gulden. „Zulke bladeren hoef je nooit water te geven”, belooft de taxateur. De negendaagse reis naar Zwitserland (849 gulden) kan worden gemaakt voor 325 gulden. „Nou, daar is-ie goedkoop aangekomen”, commentarieert een jonge vrouw half teleurgesteld.
Meenemertjes zoals een plantenstandaard en een dagtocht doen het eveneens niet slecht. Herenschoenen van Van Bommel en een damespaar van Burley zijn voor 250 en 150 gulden zachte prijzen voor een publiek dat op commerciële hoogtijdagen als Wegwijs eventjes op grote voet leeft.
Keuken
Toch is er geen koper voor het luxueuze dekbedset dat van 299,95 voor 200 gulden de deur uit mag. „Asociale prijs”, mompelt er een op de achterste rij. De Domus Cantorum III van 2995 voor 1750 gulden en de inbraakwerende kluis van 549 voor 300 gulden gaan terug naar de stand, net als later de zes zakken Prins Superbrok hondenvoer.
Hetzelfde overkomt het Opus I Johannesorgel van 4995 voor 3500 gulden en het theekastje van 475 voor 425. „Te gammel”, luidt het vonnis over grootmoeders meubel. En niemand wil natuurlijk voor het oog van Jan en alleman inclusief de buurman die begerenswaardige complete keuken van 27.513,55 gulden kopen die voor 11.000 weg mag. De “Mercedes onder de keukens” gaat onherroepelijk retour, tenzij iemand nog even bedenktijd wenst. Idem de kanselbijbel, gebonden in fraai perkamenten band met ribben en blindstempels en voorzien van kaarten van de bekende graveur Nicolaas Visscher, die in principe van 4500 voor 3500 was te verkrijgen. De Statenbijbel naar de beste uitgave van 1657 ter waarde van 1795 gulden vindt wel aftrek, voor 1500 gulden.
„Dit is enig. Er werd vanmiddag beduidend meer geboden en men was veel enthousiaster dan gisteren”, reageert Bolland na anderhalf uur, terwijl hij de hamer op een zwarte klapstoel legt. Na afloop van de tweede veiling werd een omzet genoteerd van 5100 gulden. Vergeleken met de 2200 gulden van dinsdag zit de zaak duidelijk in de lift. De kinderen in Colombia kunnen tevreden zijn.
