De zonnecel is een van de toepassingen van nanotechnologie. Lichtgevoelige moleculen (groen) zitten 'vastgeplakt' op de grijze nanobolletjes van titaniumdioxide (links). De lichtgevoelige stof gebruikt, net als chlorofyl in plantencellen, de energie uit het van rechts komende licht om de elektronen in beweging te brengen. Als je de vrijgekomen elektronen op een slimme manier transporteert via de nanobolletjes, gaat er een stroompje lopen; de lamp gaat branden. Dit type zonnecel is veel goedkoper dan de traditionele, omdat de laag met de grijze bolletjes maar 100 tot 300 nanometer dik hoeft te zijn, terwijl het rendement ongeveer even hoog is.

Illustratie TU Delft