Nanotechnologie maakt de opslag van gegevens op atoomniveau mogelijk. Net als een naald boven een langspeelplaat, 'leest' een buckytube met een speciale kop gegevens uit een patroon van fluor- en waterstofatomen op een diamanten ondergrond. Een oppervlakte ter grootte van een vingernagel bevat dan de informatie van een miljoen harde schijven, elk ter grootte van 1 gigabyte (10^15 bytes per vierkante centimeter, dat is 10 miljoen keer zo dicht beschreven als een dvd-rom).
De leeskop bestaat uit een pyridinemolecuul (C5H5N) bevestigd aan een koolstofbuis. Een speciale microscoop meet een verschil als de kop zich verplaatst van een fluoratoom naar een waterstofatoom. Zo worden de 'nullen' en 'enen' onderscheiden.
Het 'beschrijven' van het diamanten oppervlak is moeilijk. De diamant is bedekt met een laag waterstof. Het is technisch mogelijk om gericht individuele waterstofatomen weg te schieten uit zo'n oppervlak. Dat moet gebeuren in aanwezigheid van een gas, waardoor fluoratomen de lege plaatsen innemen. Die laatste fase kan nu alleen nog maar in theorie.
Illustratie NASA
