Wetenschap | 27 februari 2001 |
Journalisten als beeldschermslavenDoor Janneke Hak Dat Van der Staaij niet meer in het bijzijn van collega's de laatste ontwikkelingen doorneemt, betreurt hij wel. Inderdaad is dat een stukje verlies van persoonlijke contacten, maar je hebt op dat moment toch ook geen tijd om uitgebreid het nieuws met elkaar te bespreken. Het is even snel wat kranten doorbladeren en weer naar je plek. Artikelen die het waard zijn om nog eens na te lezen, print de redacteur. Wie denkt dat het werken met de computer papierbesparend is, heeft het mis. Ik kan me geen computer zonder printer voorstellen. En de gang naar het kopieerapparaat maak ik ook dagelijks. Aan elk artikel dat de redacteur schrijft, gaat het zoeken naar informatie op het wereldwijde web vooraf. Vaak weet je van tevoren welke sites je moet bekijken. Daarnaast gebruik ik regelmatig zoekmachines. Daar moet je wel voorzichtig in zijn, want niet elke site die aan je zoekopdracht zou moeten voldoen, is even betrouwbaar of actueel. Het world wide web bevat veel informatie, maar uiteindelijk leveren maar weinig sites veel op. Alleen op internet speuren naar informatie is beslist onvoldoende, benadrukt Van der Staaij. Dat kan elke internetter. De taak van een journalist is het selecteren en ordenen van informatie en uiteenzetten hoe iets gebeurt en waarom. Wil je écht antwoorden op bepaalde vragen, dan werkt een persoonlijk gesprek met een deskundige toch vaak het meest verhelderend. Het gevaar is aanwezig dat journalisten niet meer achter hun computer vandaan komen. Je kunt wel vanachter je pc een artikel bedenken over hoe boeren de bse-crisis verwerken, maar de lezer moet kunnen zien dat de journalist met de boer in de lege stal heeft gestaan. |