Arm en warm
Door J. Reijnoudt
De rijken blijven rijk en de armen worden warmer. Dat is de kortste conclusie van een vorige week verschenen studie naar klimaatverandering, afkomstig van het onlangs opgerichte Tyndall Centre for Climate Change van de Universiteit van East Anglia in Norwich, Engeland.
Het onderzoek voorspelt een opwarming van meer dan 5 graden Celsius voor een groot deel van Zuid-West-Azië, van Kazachstan tot Saudi-Arabië. Die landen behoren nu al tot de warmste en droogste ter wereld. In het gebied liggen bij voorbeeld Oezbekistan, Tadzjikistan, Afghanistan en Iran, landen die dit jaar al hongersnood beleefden.
Ook een aantal West-Afrikaanse landen krijgt het volgens het jongste rapport zwaar te verduren. Volgens directeur Mike Hulme van het Tyndall-instituut is het nog niet eerder gebeurd dat een onderzoeksinstelling per land gegevens leverde over de te verwachten toe- of afname van de temperatuur. „Dit onderzoek toont aan hoe de lasten ten gevolge van klimaatverandering over verschillende landen in de wereld verdeeld gaan worden.
Het Tyndall-instituut verwacht de sterkste temperatuurtoename in Rusland en Canada. Het rapport rept voor de arctische gebieden in beide landen over een temperatuurstijging van 6 graden in de komende eeuw. Landen die volgens het Tyndall-instituut slechts op de helft of minder van die toename hoeven te rekenen, zijn: Ierland, Groot-Brittannië, Nieuw Zeeland, Chili, Uruguay en Argentinië.
Financiële vertaling
Directeur Hulme concludeert wat al vaker is gezegd: de landen die het sterkst worden bedreigd door mondiale opwarming produceren de minste broeikasgassen. Nieuw in zijn onderzoek is de financiële vertaling. Het Tyndall-instituut berekende hoeveel dollar arme en rijke landen per hoofd van de bevolking per graad temperatuurtoename beschikbaar hebben om de gevolgen van de klimaatverandering te bestrijden. Afghanistan, Ethiopië, Sierra Leone en Tanzania hebben per hoofd per jaar niet meer beschikbaar dan 100 dollar. Luxemburg staat er met 8800 dollar per persoon per jaar het best voor.
Schijn bedriegt hier, zegt Mick Kelly van de Universiteit van East Anglia. De bevolking in een groot aantal ontwikkelingslanden heeft geleerd met sterk veranderende natuurlijke omstandigheden om te gaan, is zijn redenering. Voor de bevolking in veel geïndustrialiseerde geldt dat volgens hem niet.
