Kerk op de wereldtentoonstelling

„En dan opent de organisatie de Expo 2000 nota bene op Hemelvaartsdag.” De zin komt in de gedrukte versie van de overdenking niet voor, maar bisschop Margot Kässmann uit Hannover wilde dat toch wel even kwijt. Ze sprak haar meditatie uit op Hemelvaartsdag, kort na de officiële opening van de wereldtentoonstelling op het Expo-terrein in Hannover.

Midden tussen paviljoens van allerlei landen en bedrijven hebben de Duitse Rooms-Katholieke en Evangelische Kerk gezamenlijk het Christus-paviljoen, de Expo-kerk, gebouwd.

In een overvolle kerk, met veel genodigde politici en bedrijfsdirecties, las de Duitse minister-president Sigmar Gabriel Handelingen 1:8-11. Bisschop Kässmann mediteerde daarover.

„Mens – natuur – techniek, dat is het motto van de Expo. Christinnen en christenen zien de natuur als schepping van God. God heeft mensen onderzoekszin gegeven. De techniek biedt ons de mogelijkheid de verstoorde natuurkrachten te temmen, de verworvenheden van onze tijd tegemoet te treden. Maar er is ook menselijke onderzoeksdrang die zichzelf aan de kant van de Schepper wil zetten, die verstorend werkt. Ja, er is techniek die voor mens en natuur levensvernietigend werkt. En er is levensbehoudende, levensbevorderende techniek.

Jezus Christus heeft vrouwen en mannen op de weg gebracht sinds Hemelvaart, 2000 jaar geleden. Op de weg midden in de spanningen van onze wereld heeft Hij mensen gestuurd, niet weg van de wereld, in wereldmijding. We hebben het uit de Bijbel gehoord: „Wat staat gij en ziet op naar de hemel?” zegt de engel. In deze wereld zijn we opgegroeid. Hier willen we sporen naar het rijk van God leggen. Daarbij begeleidt ons de Heilige Geest, Hij is onze Krachtbron, Hem vinden we als we op Christus zien.

Midden in de onrust van onze tijd richten we de blik op Christus als de Ware Mens. Hij is onze maatstaf. Jezus heeft Zich ook zonder voorbehoud op een ander gericht. Onvoorwaardelijk. De tollenaar en de vrouw aan de bron. De verrader naast Hem aan het kruis. Christus bemoedigt ook vandaag tot liefde, tot een blik op de nood van anderen. En Hij zendt mensen ook vandaag midden in die wereld. Hij zendt ze tot de daklozen en tot de moeders die er alleen voor staan. En Hij stuurt ze ook hierheen, midden op het feest van de volkeren op de Expo.

Hier willen wij ervan spreken wat het betekent zich aan God toe te vertrouwen. Christinnen en christenen verantwoorden hun leven tegenover God. Van zulke verantwoording wil de wereld vandaag vaak niets meer horen. Ieder is zijn eigen naaste, heet het en: aandeelhouderswaarde telt meer dan solidariteit. Daarin kunnen mensen die Christus volgen, zich niet vinden. Zij weten van hoop op Gods toekomst, waarin Hij alle tranen afwist, waarin lijden en dood en geschrei niet meer zijn zullen.

Wie op God vertrouwt, weet dat de werkelijkheid meer is als dat wat voor ogen is.

Moge ons Christus-paviljoen op de Expo zo'n plaats zijn waar we hemelse perspectieven inbrengen! Waar we God prijzen en lofzingen. Een plaats ook waar we rust en inkeer vinden om na te denken over de vragen van het leven en de zin van ons bestaan. En de Expo-kerk moet ook een plaats van diepte zijn. Waar we niet alleen de verworvenheden van de techniek, de glanzende projecten en de gevolgen daarvan zien, maar ook de diepe ellende van de mensheid. De hongerenden in Afrika en niet alleen de groeiende multinationals. De drugsverslaafde kinderen in Zuid-Amerika en niet alleen de goedbedeelden op de vrije markt. En ook de mensen in ons land die zich de toegang tot de Expo niet kunnen veroorloven. Dit paviljoen richt de blik op Christus. De Ware Mens. Die anderen aanziet en in hen het evenbeeld van God ontdekt.

Zo bidden we God om zegen, voor deze wereldtentoonstelling. Om zegen voor de hele schepping en we bidden om de groei van de gemeenschap van mensen en volken, zoals ze hier in Hannover vijf maanden lang zullen zijn.

Mogen mensen hun prestaties in dienst stellen van onze goede God. Moge Zijn Geest, die over grenzen heen werkt, hier merkbaar zijn.

In Christus' naam. Amen.”