Politieke stem aan de armen
Door G. A. Vroegindeweij
AMSTERDAM – „Onderwijzers moeten hun leerlingen vaker laten zingen. Dat is goed voor de onderlinge band. Het werkt integrerend. Laat de jongeren ook kennismaken met elkaars cultuur, laten we luisteren naar elkaars verhalen”.
De hoogste nieuwkomer binnen de PvdA-fractie, mevrouw Judith Belinfante, heeft een uitgesproken visie op de noodzaak van samenhang en veiligheid in de samenleving. Dat er meer politie moet komen, staat voor haar als een paal boven water. Maar dat is niet het enige wat moet gebeuren. De samenleving moet zoeken naar vormen waarin het gemeenschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel vorm kan krijgen.
Door de ontzuiling is een deel van de sociale samenhang in de samenleving verdwenen. Die samenhang komt via de kerken ook niet meer terug, aldus het kandidaat-PvdA-kamerlid.
Het kandidaat-kamerlid zegt overigens zelf niets met geloof te hebben. Ze is een niet-religieuze jodin. „Ik ben van huis uit opgevoed met de traditie, maar religieus ben ik niet en zal ik ook niet worden. Zo zit ik emotioneel in elkaar”. Niettemin heeft ze zich onlangs aangesloten bij de Portugees-Israëlitische gemeente in de hoofdstad. Ze voelt het als haar plicht bij te dragen aan de handhaving van de joodse cultuur.
Cultuur doorgeven
De noodzaak daartoe kwam des te dringender naar voren omdat ze na 28 jaar afscheid nam van het Joods Historisch Museum in Amsterdam, waarvan tot voor kort directeur was. „Daarin kon ik mezelf kwijt. Ik voel het als mijn plicht ook een stukje van onze cultuur door te geven aan de jongere generatie”. Vanuit diezelfde bewogenheid is mevrouw Belinfante van 1987 tot 1991 voorzitter geweest van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.
Vanwege haar overtuiging publieke verantwoordelijkheid te dragen gaat Belinfante de landelijke politiek in. Anderzijds heeft ze ook gewoon trek in een nieuwe uitdaging. „Als ik nog een keer zou willen veranderen, dan moet ik het nu doen”.
De keuze voor een partij is nooit een probleem voor de nieuwe politica. Sociale bewogenheid met groepen in achterstandssituaties is voor haar de belangrijkste drijfveer om in de politiek te gaan.
De 54-jarige mevrouw Belinfante is niet de politiek ingegaan om de wereld te verbeteren. „Daar ben ik misschien wel te oud voor. Je moet idealen hebben, maar ze moeten wel bereikbaar zijn. Als het gaat om verbetering van de wereld, dan moeten we maar bij onszelf beginnen”.
„Nederland heeft een mooie grondwet. Daarin staat onder andere dat iedereen die zich in ons land bevindt in gelijke gevallen gelijk wordt behandeld. Je ziet echter dat bepaalde groepen niet mee kunnen komen. Daar wil ik in de politiek stem aan geven”.
Nieuwe Nederlanders
De PvdA'er ergert zich in toenemende mate aan de negatieve berichtgeving over de “nieuwe Nederlanders”. „We moeten ze niet blijven behandelen als vreemdelingen. Degenen die onze nationaliteit hebben, zijn wat mij betreft geen allochtonen. In dit opzicht ben ik niet blij met de uitlatingen van VVD-leider Bolkestein. Ik weet vanuit het verleden van mijn familie hoe moeilijk het is om te integreren. Dan is het juist pijnlijk als er een verkeerd beeld wordt neergezet”.
De problemen die er met de nieuwe Nederlanders zijn, heeft in de ogen van mevrouw Belinfante ook te maken met de Nederlandse cultuur. „Wíj zijn degenen die niet bouwen voor grote gezinnen. Als iemand vijf kinderen heeft in de leeftijd van 10 tot 18 jaar, dan is het moeilijk wonen in onze standaard eengezinswoningen. In de landen waar veel nieuwe Nederlanders vandaankomen, is het warm. Een groot deel van het leven speelt zich buiten af. De grootte van het huis doet er dan minder toe. Daarnaast moeten we er rekening mee houden dat de mannen van deze groepen een deel van hun sociale leven buiten doorbrengen. Daarvoor moeten er gewoon voorzieningen komen, zoals theehuizen, buurthuizen en dergelijke”.
„Daarnaast moeten we het bestaande beleid doorzetten om zoveel mogelijk mensen aan een baan te helpen. Tevens moeten we aandacht besteden aan het opvangen van kinderen buiten de reguliere schooltijden. Jongeren moeten samen zingen, moeten samen sporten. Dat werkt integrerend. Dat is de grote uitdaging voor de komende jaren”.
Het overdragen van waarden en normen vindt de PvdA'er van groot belang. Ze ziet de situatie niet al te somber in. „Niet iedereen kan de Tien Geboden uit zijn hoofd opzeggen –ik denk dat ik het ook niet zou kunnen– maar we hebben wel een maatschappij waarin de kern van die geboden in ons wetstelsel is opgenomen. Weliswaar niet vanuit religieuze, maar vanuit maatschappelijke beweegredenen”.
