Tienduizenden vrezen het ergste

MEXICO-STAD – Na de aanslag op het New Yorkse World Trade Center vrezen tienduizenden mensen over de hele wereld het ergste. Toch hopen zij nog op een verlossend telefoontje dat hun geliefden gevonden zijn onder het puin.

In de twee torens van het wereldhandelscentrum werkten duizenden buitenlanders en dagelijks kwamen er evenzovele toeristen op bezoek. De telefonische informatiediensten die door veel regeringen zijn opgezet, worden platgebeld.

Met bijna honderd doden heeft Groot-Brittannië het grootste aantal slachtoffers buiten de VS te verwerken, zei minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw. Canada, dat twee mensen verloor die in de gekaapte vliegtuigen zaten, rekent op in totaal vijftig tot honderd doden. De regering van Bangladesh meldde vijftig doden, meest horecapersoneel dat in restaurants in de torens werkzaam was.

Japan zegt zo'n honderd mensen te missen inclusief toeristen. Het grootste deel van de 27 vermiste Zuid-Koreanen werkte voor bedrijven in de torens, maar in het toestel van United Airlines dat in Boston was gekaapt zat de 37-jarige Kim Ji-soo, als hoogleraar verbonden aan de universiteit van Boston, samen met haar Amerikaanse echtgenoot en haar dochtertje.

Negen Australiërs zijn zeker omgekomen en 85 worden er vermist. Minister van Defensie Peter Reith zei ervan uit te gaan dat het dodental zal stijgen. De Australische zwemkampioen Ian Thorpe ontsnapte op het nippertje aan de dood. Hij stond op het punt naar het World Trade Center te gaan toen hij van de ramp hoorde, aldus zijn manager.

Het Mexicaanse staatspersbureau Notimex meldde elf vermiste Mexicanen.

Dagen na de ramp komen er steeds meer berichten over mensen die ofwel omkwamen, ofwel op het nippertje werden gered of zelf het vege lijf konden redden en hun belevenissen aan familie of vrienden doorbelden.

Ontkomen
De vijftienjarige Hondurese Glenia Bardales kreeg een telefoontje van haar vader, Armando Bardales, die als banketbakker werkte in het Marriott-hotel in het WTC. Hij belde negen uur nadat het eerste toestel in de toren was ingeslagen om te zeggen dat hij was ontkomen door de ramen op de eerste verdieping in te slaan en naar buiten te springen.

„Hij zei dat het voelde als een aardbeving”, aldus de tiener, die voorts vertelde hoe haar vader door rook en glas rende toen „er plots een lichaam op het trottoir voor hem neerklapte en als een tomaat uit elkaar spatte.”

Andere mensen kregen meteen na de ramp al slecht nieuws. De Colombiaanse ober Wilder Gómez, die in het restaurant Windows on the World werkte, werd meteen na het zien van het vliegtuig op televisie mobiel door zijn familie gebeld. Hij vertelde vast te zitten op de 103e verdieping. „Er is veel rook, maar met mij gaat het goed”, zei Gómez. Meteen daarna werd de verbinding verbroken.

De Chinese ambassade heeft een hulplijn opgezet en zei dat elf van de achttien Chinese organisaties in het WTC al hun personeel hebben teruggevonden. Vijf organisaties hebben zich nog niet gemeld bij de ambassade, die zei dat twee Chinezen zijn omgekomen in het toestel dat op het Pentagon neerkwam en twee anderen op een niet nader genoemde plaats.

Zes Colombianen zijn dood, vier in de torens en twee passagiers in de toestellen die zich in het WTC boorden. Honderdvijftig Colombianen in New York worden nog vermist.

Twee Zwitserse passagiers zijn omgekomen in de gekaapte toestellen. Drie Libanezen die in de torens werkten worden vermist, net als een 25-jarige Zweed. Onder de vermisten zijn voorts een niet nader gespecificeerd aantal Nederlanders en acht Italianen.

Laatste woorden
Ivhan Carpio, een tweede ober uit Windows on the World, belde een tante om te zeggen dat hij bij zijn vlucht naar beneden tot de 73e verdieping was gekomen. „Hij was karate-instructeur en heeft een eerstehulpdiploma. Hij vertelde daar te blijven om mensen te helpen die niet verder naar beneden konden”, aldus zijn broer Omar Carpio. „Als er iets gebeurt, weet je wat je tegen mijn moeder moet zeggen”, waren zijn waarschijnlijke laatste woorden. De familie behoort tot het legioen dat de New Yorkse ziekenhuizen afloopt.

In Penuelas in het zuiden van Puerto Rico rouwt Milagros Díaz om haar dochter, de 32-jarige secretaresse Lourdes Galleti Díaz, die in de noordelijke toren vast kwam te zitten na het inslaan van het eerste toestel.

Twee dagen hoorde Díaz niets van haar dochter en zij had al een huisaltaar ingericht met porseleinen engelen, bloemen en kaarsen. Woensdagavond belde de baas van haar dochter en zei dat hij met Galleti had gesproken na de inslag. „Om 08.55 uur dinsdagochtend kreeg hij een telefoontje van mijn dochter, die zei: Wij staan in brand, ik sta in brand, er is veel rook, help mij, wij moeten hulp hebben, wij kunnen er niet uit”, aldus Díaz, die zei dat het gesprek na een explosie was afgebroken.