Ongelijke strijd tegen
puin, stof en tijd

Burgemeester Rudolph Giuliani van New York, die toeziet op de hulpoperatie bij het WTC, zei gisterochtend dat 41 doden bekend waren –een fractie slechts van het werkelijke aantal– en 1700 gewonden. Hij zei dat 259 brandweerlieden en politieagenten werden vermist. Negen mensen zijn levend onder het puin vandaan gehaald, zei Giuliani later op de dag, en reddingswerkers hadden contact met een persoon die nog vastzat. De burgemeester stelde dat er onder het puin van elk van beide wolkenkrabbers „een paar duizend” slachtoffers moeten liggen. „Dat is de beste schatting die we kunnen maken.”

Rond het Pentagon in Washington heersten vergelijkbare taferelen. De eerste slachtoffers werden er geborgen. De hoop nog overlevenden te vinden onder de nog altijd smeulende brokstukken van het ministerie van Defensie is opgegeven, maar de eerdere schatting van 800 doden is te hoog, zei minister van Defensie Donald Rumsfeld. Zo'n honderd militairen en een onbekend aantal civiele ambtenaren worden vermist.

Rondleiding
Nog steeds woedt er brand in het gebouw, waardoor de werkzaamheden maar langzaam vorderen. Gisteren moest het gebouw gedurende korte tijd opnieuw ontruimd worden. Het vuur zou tot in de binnenring van het reusachtige gebouw zijn doorgedrongen. Tientallen lichamen zijn inmiddels geborgen. President George Bush bracht later een bezoek aan het Pentagon om de reddingswerkers en puinruimers een hart onder de riem te steken.

De meeste slachtoffers in New York liggen kennelijk onder de berg brokstukken, die urenlang niet te benaderen was vanwege vuur, rook, hitte en instortingsgevaar. Het reddingswerk verliep moeizaam. Kranen werden wel ingezet, maar heel voorzichtig, omdat er van uit wordt gegaan dat er nog steeds mensen levend onder het puin kunnen liggen.

De trieste balans kan echter bij lange na nog niet opgemaakt worden. „Een afschuwelijk aantal mensen is omgekomen”, aldus burgemeester Giuliani. „Wanneer we het totale aantal kennen, zal dat meer zijn dan we aankunnen.”

Gisterochtend kregen journalisten een rondleiding door het rampgebied, waar de geur van aardgas hing en het geluid van snorrende generatoren klonk. Een stofmengsel van verpulverd beton, isolatiemateriaal en papier maakte het moeilijk zonder masker te ademen. De straten waren bedekt met een duimendikke grijze deken.

Van de noordelijke toren restten slechts zeven verdiepingen, het stalen skelet was naar buiten verbogen, als een gestripte sigaar. Van de zuidelijke toren, die gisteravond verder instortte, is slechts een twee verdiepingen hoge berg puin overgebleven. De straten lagen bezaaid met onkostendeclaraties, memobriefjes en vellen papier.

Voordat met het reddingswerk kon worden begonnen moesten kranen en bulldozers ten tonele komen om de straten begaanbaar te maken. Wat de redders daarna op de plaats van de ramp aantroffen was „een onvoorstelbare, afgrijselijke, onbeschrijfelijke slachting”, zei brandweerman Scott O'Grady. „Te zeggen dat het eruitziet als een oorlogstafereel en te vertellen over de lijken die op straat liggen en het bloed en de stalen balken die de straten versperren, komt nog niet in de buurt. Het is verschrikkelijk.”

Normaal werkten er 50.000 mensen in het Wereldhandelscentrum, maar toen het eerste vliegtuig dinsdagmorgen doel trof waren velen nog niet op kantoor. Geschat wordt dat er tussen de 10.000 en 20.000 mensen aanwezig waren.

Bloed
Ziekenbroeder Louis Garcia zei dat er overal een halve meter roet lag en dat auto's soms over lijken reden, doordat die overal in het rond lagen. „Er kwamen ons mensen tegemoetrennen die helemaal verbrand waren – geen haar, geen wenkbrauwen.” Angelo Otchy, die met een eenheid van de Nationale Garde uit New Jersey was gekomen om hulp te verlenen, zei dat hij op duizenden lichaamsdelen was gestuit.

Brandweerman Rudy Weindler zei dat er tal van andere gebouwen zijn beschadigd en op instorten staan. Toen hem werd gevraagd hoeveel van zijn collega-brandweerlieden hij dacht dat er waren omgekomen, brak hij in tranen uit en kon hij niet verder praten.

Onder de slachtoffers was een brandweerchef die in 1995 met een delegatie van de New Yorkse brandweer naar Oklahoma City is geweest na de aanslag daar op het kantoorgebouw van de federale overheid.

Parag Papki zei dat hij bij vijf ziekenhuizen langs was gegaan om te vragen naar zijn broer, Ganesh Ladkat, die op de 104e verdieping van het Trade Center werkte. Hij was verwezen naar een centrum waar men probeert een lijst van vermisten op te stellen. „Ze vroegen me wat hij aanhad, lichamelijke bijzonderheden, dat soort dingen”, zei Papki.

Overal in New York roepen ziekenhuismedewerkers de mensen op bloed te geven en honderden gaan in de rij staan. Ook in andere delen van het land staan de mensen klaar om bloed, geld of andere hulp aan te bieden. Musici en artiesten in Phoenix, Arizona, organiseerden een benefietconcert ten behoeve van slachtoffers en nabestaanden.