Veluwekenner

De schrijver, natuurvriend en folklorist Jac. Gazenbeek werd geboren in 1894 in Ede. Hij maakte de laatste dagen van de oude landbouwcultuur nog mee. Het was in zijn tijd dat de schapen verdwenen, de woeste gronden werden bebost en de oeroude wegen plaatsmaakten voor het beton en het asfalt van de moderne tijd.

Tijdens zijn leven schreef hij zo'n 25 boeken. De meeste hadden als thema de natuur en de cultuur van de Veluwe. Twaalf dikke ordners bevatten kranten- en tijdschriftartikelen.

Als onderwijzer in De Valk begon hij al vroeg met het publiceren van gedichten en artikelen in kranten en tijdschriften. In 1925 verscheen zijn eerste boek, getiteld ”Gelderland”. Vanaf 1933 legde hij zich geheel toe op het schrijven van verhalen over de natuur en de cultuur van de Veluwe. De foto's bij zijn artikelen maakte hij zelf. Na de Tweede Wereldoorlog werd Gazenbeek een aantal jaren hoofdredacteur van de Edese Courant (nu Gelders Dagblad).

Jarenlang woonde hij in Lunteren in de oude villa Boeckenrode. Daar ontstond ook zijn bekendste boek, het standaardwerk ”De Veluwe, luisterrijk land tussen Randmeer en Rijn”. Gazenbeek werd geridderd en in zijn woonplaats Lunteren werden een straat en een school naar hem genoemd.

Tot aan zijn dood in 1975 bleef hij zich inzetten voor waardevolle elementen in het landschap, zoals de Slaperdijk bij Renswoude en de Doesburgermolen bij Ede. Zijn laatste protest had betrekking op het asfalteren van een eeuwenoude hessenweg, een zandpad bij Lunteren.