Veertien zwijnen
voor de ingang

De Boshoffweg in Eerbeek slingert langs een papierfabriek en een zwembad richting het goed aangegeven bungalowpark, dat –inderdaad– verscholen ligt in het groen. Bij de receptie hoeven we niet onnodig te wachten. Behalve een informatiepakket krijgen we drie sleutels mee, die ons in staat stellen de komende dagen over de slagbomen, het zwembad en bungalow 455 te beschikken. De auto wordt op een afstand van nog geen vijftien meter van het huisje geparkeerd om voorlopig niet meer van z'n plek te komen. Vanuit de kamer zien we een eekhoorn op en neer snellen. Telkens verdwijnt hij met een lading bouwmateriaal voor een nest in een dennenboom.

Fietsroutes
De vriendschap met “Madeliefje” –naar die naam luistert onze zespersoons bungalow– is snel gesloten. Na een inspectie van woonkamer, keuken, slaapkamers en de douche- en toiletafdeling vullen we “ruim voldoende” in op het formulier dat schoonmaakster Sandra op het aanrecht heeft achtergelaten. Het frisse interieur –lichte tinten, waarin geel en blauw overheersen– doet niet vermoeden dat de bungalow al drie decennia meegaat. Madeliefje valt dan ook in de categorie “gerenoveerd”. Op tafel staat een fles Cuvée Honoré Lempereur uit 1995, die door een kenner direct als een goede wijn wordt getypeerd.

In de weersverwachtingen voor de komende dagen gaan regen en zon vrijwel gelijk op, wat ons doet besluiten de zonnige vooravond op deze maandag alvast voor de buitenlucht te benutten. Bij de receptie staan wandel- en fietsroutes van diverse lengtes gratis in het rek; begin- en eindpunt op het park. Landal wil de gasten niet koste wat het kost op het terrein houden, maar promoot juist de omgeving van zijn parken, die op de Veluwe geconcentreerd zijn.

Als we op onze huurfietsen –degelijke Gazelles, 25 gulden per rijwiel voor een midweek– onze draai hebben gevonden, blijkt meteen dat de versnellingen geen overbodige luxe vormen. De route klimt het bos in. In de vroege avond zien twee reeën, staande tegen een bosrand, ons op het traject langs onder meer Dieren en Leuvenheim passeren. Rust en ruimte van bos en weiland vallen op het 30 kilometer lange traject weldadig over ons heen. Je zou zo uren door kunnen blijven fietsen.

Badhuis
Het vroegere badhuis Soeria, gelegen op de drempel van Laag Soeren, biedt bezoekers niet meer de gelegenheid het water in te gaan. Dat kan even later nog wel in het overdekte zwembad van Coldenhove, waar met een watertemperatuur van dertig graden de rillingen niet over je lijf lopen. Het bad is speels opgezet. Twee bruggetjes markeren de verschillende waterdiepten en een bubbelbad ontbreekt niet. Wie op de rug baantjes trekt, kan de schrootjes van het plafond tellen. Regelmatig biedt een grote 'paddestoel' de watergasten een extra douche.

Wat opvalt, is de kindvriendelijkheid. Er is een aparte kleedruimte voor baby's en bij het zwembad hangt een apparaat om voeding voor de jongste gasten op te warmen. Langs de waterkant staan verschillende fleurige, plastic boxen opgesteld, naast een ligstoel voor pa en moe. Ouders moeten overigens wel een oogje in het zeil blijven houden, omdat verder –hoogtijdagen uitgezonderd– alleen camera's de badruimte bewaken. Aan de kant staat geen badmeester met een fluitje om de nek om zwemmers die zich schuldig maken aan het veelvuldig overtreden van het verbod op duiken („Kan levensgevaarlijk zijn”, staat er op de muur) een halt toe te roepen.

Een getatoeëerde twintiger aarzelt niet, ondanks een bijna smekend “nee” van zijn vrouwelijke metgezel, vanaf de kant een salto achterover in het 1 meter 30 diepe water te maken. Even verderop steken twee benen de lucht in, van een meisje dat op haar handen over de bodem wandelt. Een knul voor wie de glijbaan tot te braaf vermaak is gedegradeerd, bungelt met zijn benen aan de rand van een bruggetje. Op de kant slaat een heer op leeftijd een handdoek om de nek, slentert naar achteren en stopt een gulden in de automaat voor de zonnebank. Voor elk wat wils.

”Hapje-hapje”
Kwart over negen in de avond zet een vijftigplusser, voor het eerst Landal-gast, buiten de bril op de neus, op zoek naar “Hapje-hapje”. Het blijkt een verbastering te zijn van de Happietaria, waar je tot 22.00 uur voor een snack terecht moet kunnen. Een informatieblad op het raam bevestigt de openingstijden, maar de deur zit op slot. Een paar tieners op een mountainbike draaien teleurgesteld om. De dame die op het terras de stoelen aan de kant schuift, verwijst ons naar het Trefpunt, een eenvoudig restaurant aan de achterzijde, waar nog wel een patatje te halen valt, al kan het dan niet ter plekke worden genuttigd.

Als parkmanager Van Osch de volgende dag van het voorval hoort, concludeert hij dat de medewerkers een steek hebben laten vallen. Als de cafetaria op rustige dagen eerder sluit, moet een bordje op de deur bezoekers regelrecht naar het andere afgiftepunt verwijzen. Op tafel ligt de nieuwste brochure van Landal, zojuist binnengekomen. Tot genoegen van Van Osch is de foto op de voorpagina in zijn 78 hectare grote park gemaakt. Hij gaat er prat op dat de bezoeker hier zwijnen tegen het lijf kan lopen. Af en toe duikt er zelfs een ringslang op. Ongevaarlijk, maar bijna altijd goed voor de nodige paniek.

De naam Coldenhove heeft een historische achtergrond. Van Osch vertelt dat langs het huidige park vroeger een belangrijke doorgangsroute naar Duitsland liep. Reizigers konden onderweg overnachten in Eerbeek, dat als het koudste gedeelte van Nederland te boek staat. „Het rustpunt heette daarom de Koude Hoeve. Door allerlei dialecten is dat uiteindelijk Coldenhove geworden”. Rust en ruimte zijn de trefwoorden in het park. „Martinair vliegt af en toe over. Verder is het hier stil. De gasten zijn gemoedelijk”, zegt de manager.

Gastronomie
Die gemoedelijkheid blijkt onder meer bij de bezoekers die op woensdagmiddag in het park een bowlingbaan hebben gehuurd. Twaalf vrouwen die het met één baan doen, moeten lang op hun beurt wachten. Intussen moedigen ze elkaar in Drents dialect uitbundig aan. „Ja, ja, nog twee, Truus. Dan heb je een kruus!” Helaas, de bal verdwijnt in de goot en de dames kunnen voor Truus geen strike noteren. Een baan verder gooit een jong stel aan de lopende band kegels omver. Gisteren heeft zíj gewonnen; vandaag zet híj extra zijn beste beentje voor in de onderlinge competitie. Gezellig!

Het restaurant ligt tussen bowlingbaan en zwembad ingeklemd. Na een uurtje gooien lokt, aan het eind van de middag, de geur van de keuken als vanzelf naar een van de tafeltjes in de Gastronomie, een luxere uitvoering van het Trefpunt. Voor ƒ 24,50 dient de ober een dagmenu van drie gangen op; tafelwijn en jus d'orange komen apart op de bon te staan. Het groentetaartje dat als eerste op tafel komt –bladerdeeg gevuld met boontjes, paprika, champignons en zo meer; ernaast een blaadje sla en een radijsje– smaakt naar meer. Achter ons rennen drie kinderen uitbundig van tafel, een kleurplaat van Bollo de Beer, de mascotte van het park, in de hand. Terwijl de ouders een kop koffie nemen, is de Speelhoek hun domein.

Kipfilet met kerriesaus óf cordon bleu worden rijkelijk aangevuld met broccoli, sperziebonen en rauwkost: de tweede gang. Aardappels en frietjes maken de maaltijd compleet. We eten de schaaltjes niet helemaal leeg, want de menukaart stelt ons nog een vruchtensalade in het vooruitzicht. Terwijl we het verse fruit naar binnen lepelen, rinkelt in het restaurant opnieuw de telefoon, die kennelijk dienst doet om reserveringen voor de bowlingbaan in ontvangst te nemen. Een storend element in deze schemerachtige ambiance, met desgewenst uitzicht op spartelende badgasten.

Cappuccino
Commercieel directeur B. Hoogland van Landal GreenParks heeft zijn hart aan Coldenhove verpand. „Het park is niet kunstmatig neergeploft, maar ligt midden in de natuur”, zegt hij, nadat in het Trefpunt de cappuccino is besteld en de sigaar is aangestoken. „Overal vind je tegenwoordig muziek, lawaai, hectiek. Onze parken bieden rust. Hier komen veel gezinnen die niet de hele dag vermaakt willen worden, maar met elkaar dingen doen: een fietstocht maken, de kinderen een paddestoel, rood met witte stippen, laten zien, in plaats van de hele dag video's kijken of in een subtropisch zwemparadijs liggen. Wij kiezen niet voor pretparkachtige attracties; geen massaliteit, maar individueel vakantieplezier”.

In september 1996 nam Landal GreenParks de centra over van Aegon, de verzekeraar die tot dan toe verscheidene parken in Nederland en Duitsland beheerde. Vernieuwingen gaan ook aan de nieuwe keten niet voorbij. Zo komen er meer keuzemogelijkheden in het aanbod van de bungalows. „Op Hoog Vaals, Texel en Aelderholt hebben we een proef met een aantal luxe bungalows, compleet met afwasmachine, cd-speler en bubbelbad. Er komen nogal eens mensen bij ons voor familiereünies: opa wordt 80, pa en moe zijn 45 jaar getrouwd. Dan willen ze er een weekend of een midweek lekker luxe bij zitten”.

Ook aan de vraag naar rookvrije bungalows komt Landal tegemoet. Bovendien heeft elk park vanaf september enkele vakantiewoningen die speciaal voor carapatiënten zijn aangepast. Op termijn zit er een bescheiden uitbreiding van het aantal Nederlandse parken in. „Voor het jaar 2000 komen er mogelijk nog vijf bij”, zegt Hoogland. „We willen niet naar de veertig toe, want dan worden we een fabriek, maar een geleidelijke groei past wel in onze filosofie”.

Schoonmaak
's Avonds laat, in het donker, blijkt de hoge bezettingsgraad van het park in deze meiweek. Terwijl de rust op het terrein veel leegstand van de bungalows doet vermoeden, valt ineens op dat in zes van de tien huisjes licht brandt. In een oude Engelse telefooncel tegenover de receptie krijgt een oudere dame tot haar schrik een kleinkind aan de lijn, dat natuurlijk al lang op bed had moeten liggen. Even later verontschuldigt oma zich tegenover zoon of dochter: „Ja ja, we hadden al eerder geprobeerd te bellen, maar de lijn was steeds bezet”.

De volgende ochtend nemen drie generaties afscheid van het park: twee kinderen, ouders, grootouders. „Heb je al gezegd dat we niet tevreden waren over de schoonmaak?” zegt oma. „We bellen altijd speciaal dat het huisje schoon moet zijn, want zij is allergisch”, zegt vader, wijzend op z'n dochter. „De vorige jaren ging het altijd goed, maar dit keer was het echt niet in orde”. Hij overhandigt de dame achter de balie het enquêteformulier, waarop de opmerking staat genoteerd. „Maar verder zijn we dik tevreden”, voegt hij er vergoelijkend aan toe. „We hopen volgend jaar weer terug te komen”. De kinderen rennen al naar de auto.

Voor informatie en reserveringen: tel. 070-3003500 (maandag t/m vrijdag 9 tot 21 uur; zaterdag 10 tot 15 uur).