„Aandacht voor ouderen
alleen op papier”

Dat zegt mevrouw H. M. Nijpels-Hezemans, lijsttrekker van de Senioren 2000. De partij doet voor het eerst aan de verkiezingen voor de Tweede Kamer mee, de lijstaanvoerder niet. Vier jaar geleden functioneerde mevrouw Nijpels als stemmentrekker voor het Algemeen Ouderenverbond (AOV). De partij behaalde maar liefst zes zetels. De oorzaak lag vooral in de malaise die binnen het CDA was ontstaan door de aow- crisis.

Het ging het AOV niet voor de wind. Om een lang verhaal kort te maken: het AOV zette mevrouw Nijpels en twee fractiegenoten buiten de partij. Die vormden samen de groep-Nijpels. Omdat een politicus in de Tweede Kamer zonder partij ongeveer hetzelfde is als een redacteur zonder pen, richtten enkele ex-AOV'ers de partij Senioren 2000 op. Deze leidt nu onder de politieke inspiratie van mevrouw Nijpels een relatief rustig bestaan.

Eigenlijk te rustig vindt mevrouw Nijpels. Omdat de partij niet aan de vorige verkiezingen meedeed, heeft zij een laag lijstnummer. Bovendien kennen weinig mensen de naam Senioren 2000 en de vraag wie de lijsttrekker is, doet nog meer mensen met de mond vol tanden staan.

Spanje
Omdat de partij jong is en veel ouderen weinig vermogend, moet ze het doen met een krap campagnebudget. Een nieuwsberichtje in de krant doet meer dan vele advertenties. Niet verwonderlijk dat de partij blij was toen enkele weken geleden diverse kranten meldden dat Senioren 2000 onder de overwinterende Nederlanders aan de Spaanse kusten aan het folderen was. „Dat lijkt natuurlijk heel spectaculair en duur, maar dat is het niet. Ieder van ons had de reis zelf betaald en zo bezien is folderen in Spanje niet duurder dan in Nederland”.

Een tweede actie waarmee de partij het nieuws haalde, was een prijsvraag. Degene die het lijstnummer, de lijsttrekker en het aantal stemmen dat Senioren 2000 volgende week zal behalen correct opschrijft, krijgt een achtdaagse geheel verzorgde vakantie voor twee personen naar de Costa del Sol.

Kansen
Mevrouw Nijpels is niet pessimistisch gestemd over de kansen voor de ouderenpartijen. „De opiniepeilers geven aan dat onze partijen drie of vier zetels kunnen behalen. Ik schat het aantal zelf wat hoger in. Vier jaar geleden stonden we ook laag in de peilingen. Uiteindelijk was de uitslag toch uitstekend”.

Maar mevrouw Nijpels weet toch nog wel van het geruzie in de afgelopen jaren? „Dat zal ik niet gemakkelijk vergeten, maar we moeten ook de feiten niet uit het oog verliezen. In het voorjaar van 1995 waren er verkiezingen voor de Provinciale Staten. We waren toen stevig aan het bakkeleien. Niettemin kwam er een uitstekende uitslag uit de bus. Omgerekend naar zetels in de Tweede Kamer zouden dat er maar liefst acht zijn.

Bovendien waren ook de gemeenteraadsverkiezingen van begin maart hoopgevend. Hoewel we slechts in een beperkt aantal gemeenten meededen, zouden we omgerekend vijf zetels in de Kamer hebben gekregen. Ik denk dat we relatief veel stemmen krijgen van mensen die op 4 maart de voorkeur aan een lokale partij gaven”.

Mevrouw Nijpels geeft toe dat er een moment kan komen waarop de ouderenpartijen niet meer nodig zijn. „Dat moment zou kunnen zijn wanneer er een zogenaamde oudereneffectrapportage zou bestaan. Op grond van een dergelijke maatregel zou al het beleid dat totstandkomt, getoetst moeten worden op de mogelijke nadelige effecten voor ouderen. Voor het milieu is er ook een dergelijke rapportage. Waarom zou dat niet voor de senioren kunnen? Voorlopig ziet het er niet naar uit dat er een dergelijke toets zal komen, maar wij zullen ons ervoor in blijven zetten”.

Prijskaartje
De stelling dat de ouderenpartijen overbodig zijn omdat de grote partijen nu veel aandacht besteden aan de senioren, onderschrijft mevrouw Nijpels niet. „We komen uiteraard op voor de senioren; dat steken we niet onder stoelen of banken. Maar dat betekent nog niet dat we een one- issue-partij zijn. Als je de ouderen –en die groep gaat in de komende jaren alleen maar groeien– als uitgangspunt neemt, kun je op vrijwel alle terreinen waarover Den Haag wat te zeggen heeft een visie ontwikkelen. De ouderen hebben tenslotte met vrijwel alles te maken. Ik denk dus echt niet alleen aan het inkomen van de aow'ers. Dat moet wat ons betreft overigens wel welvaartsvast zijn. Daarnaast gaat het ook om goede zorgvoorzieningen, adequate huisvesting, een veilige omgeving en om een toereikend openbaar vervoer”.

Aan dit verlanglijstje hangt natuurlijk een prijskaartje. Volgens mevrouw Nijpels is er –zonder de patiënten te benadelen– veel geld te winnen door te korten op de geneesmiddelen en op de kunst- en hulpmiddelen. Ook de aanleg van wegen en spoorlijnen zou soberder kunnen. De politica vindt het bijvoorbeeld niet nodig om „half Nederland om te bouwen om ervoor de zorgen dat de hogesnelheidstrein een paar minuten eerder in Parijs is”. Om geld te vinden voor nieuw beleid zou volgens Senioren 2000 de stofkam door de subsidieregelingen moeten.

Kerk
Mevrouw Nijpels typeert zichzelf als „gelovig, maar niet kerkelijk”. Ze is rooms-katholiek opgevoed, heeft „alle rituelen” meegemaakt, maar na het overlijden van haar vader –ze was toen veertien– is ze afgeknapt op de kerk. Toen ze trouwde heeft ze dat wel in de kerk gedaan, haar kinderen zijn ook gedoopt, maar ze ziet de kerk vrijwel nooit meer vanbinnen.

Vanuit haar religieuze achtergrond heeft mevrouw Nijpels moeite met euthanasie. „Maar in de praktijk merk je dat veel mensen na het overlijden van hun geliefde zeggen: Zo wil ik het niet. Vandaar dat wij vinden dat de wil van mensen gerespecteerd dient te worden. We steunen dan ook het initiatief van D66 om de strafbaarheid van het doden op verzoek onder strikte voorwaarden op te heffen”.

De samenwerking tussen de ouderenpartijen is een thema dat mevrouw Nijpels wel aanspreekt. Wat dat betreft zijn de Senioren 2000 de RPF'ers binnen de ouderenpartijen. Ze is erg blij met de toezegging die AOV/Unie 55+-lijsttrekker Scheltens gisteren in deze krant deed, namelijk dat hij na de verkiezingen werkafspraken wil maken met Senioren 2000. „Er zijn ongetwijfeld verschillen tussen beide partijen, ook wat betreft doelstelling, achterban en aanpak. Maar eendracht maakt macht. Laten we na de verkiezingen maar eens werkafspraken gaan maken. Wie weet wat voor moois daaruit kan groeien”.