Bezorgd over
de verkilling
Door P. M. G. P. Bos
Somber gestemd ben ik over de verkilling in de samenleving die –ondanks dat velen dit waarnemen– alleen maar sterker wordt. Het is buitengewoon treurig dat professionele hulpverleners moeten proberen netwerken om mensen helpen heen bouwen. Kennelijk zijn individuele belangen van mensen en economische belangen veel belangrijker dan samenleven.
Ik ben bang dat we nauwelijks beseffen dat we onze kinderen een enorm slecht voorbeeld geven. Als opvoeden voorleven is, voorspelt dat voor de toekomst weinig goeds. We raken steeds meer bedreven in communiceren via de computer en internet, maar van echte ontmoetingen –van hart tot hart– blijven velen verstoken. Kennis vergaren via deze media is voor onze kinderen waardevol, maar leer ze ook spelen en persoonlijke contacten leggen.
Zorgelijk vind ik de enorme agressie van jong en oud (verkeersagressie). Laten we onze jongeren helpen om positief met hun agressie om te gaan in sport en spel.
De signalen die ons vanuit Den Haag bereiken ervaar ik als positief. Belang en nut van het maatschappelijk werk worden op regeringsniveau steeds meer ingezien. Het is hoopvol dat daar nu ook meer geld voor uitgetrokken wordt. Het is te hopen dat ook instellingen die bijbels genormeerde hulpverlening voorstaan, hier gezamenlijk een graantje van mee kunnen pikken.
Positief vind ik de ontwikkeling dat steeds mee kerken bijbels genormeerde hulpverlening in de eigen gemeente willen terughalen. Het lijkt wellicht nostalgie, maar het belang ervan is overduidelijk en de behoefte eraan is groot.
Positief vind ik dat de belangstelling voor christelijke waarden en normen onder jongeren groeiend is. Ik hoop dat de kerken in staat zullen zijn hun vragen positief te beantwoorden. Het zou mij veel waard zijn als de Nederlandse Hervormde Kerk niet uit elkaar valt, maar zoekend en tastend, hoe moeilijk soms ook, een eenheid blijft. Zodat ook het komende geslacht zich thuis kan voelen in de vaderlandse kerk.
P. M. G. P. Bos is maatschappelijk werker
