Chili

Enkele weken geleden stond in het toonaangevende Chileense dagblad ”El Mercurio” nog te lezen dat enkele honderden bejaarde Nederlanders naar Duitsland uitweken om zo te ontsnappen aan euthanasie. Het artikel vergeleek de situatie in ons land zelfs met die van destijds in Hitler-Duitsland en voorspelde dat het nog slechts een kwestie van tijd zal zijn vooraleer ook zwakbegaafden en mindervalide Nederlanders een spuitje krijgen.

In het doorgaans conservatieve Latijns-Amerika staat Nederland algemeen bekend als een polder van verderf. Kerkelijke leiders voeren ons land op als afschrikwekkend voorbeeld van een door abortus, echtscheidingen, drugsgebruik en andere kwalen verloederde samenleving.

Anderzijds bestaat er ook bewondering voor ons land. Bijna elke Zuid-Amerikaan heeft weet van het manmoedige jongetje dat z'n vingertje in de dijk stak en zodoende een watersnood verhinderde.

Het stereotype beeld van ons land heeft het afgelopen decennium enkele aanvullingen gekregen. In landen zoals Chili en Argentinië staat Nederland hoog genoteerd wanneer het om solidariteit, burgerlijke vrijheden en medeleven gaat. Duizenden politieke ballingen die in de jaren zeventig in Nederland een veilig heenkomen vonden zijn teruggekeerd naar hun land van herkomst en zijn misschien wel onze beste ambassadeurs.