Waarden en Normen11 oktober 1999

Italië

Door H. de Jongh
Italianen lijken Nederland gelijk te stellen aan de duistere kant van Amsterdam. Ze denken aan Ajax, de wallen, de homoscene en de coffeeshops.

Dat is ook grofweg waar de kranten over berichten, als ze al over Nederland schrijven. Voor veel Italianen is Nederland te klein om er veel tijd aan te besteden. Een ober die meende dat ik voor een Italiaanse krant over ”Olanda” schreef, barstte in lachen uit. „Jij moet wel een heel rustige baan hebben! Wat valt daar nu over te melden?”, vroeg hij. De man nam mij een stuk serieuzer toen ik uitlegde dat ik juist over Italië schreef.

Soms haalt men stad en land door elkaar. Ik werd hier eens voorgesteld aan een Italiaanse collega. Toen zij hoorde dat ik Nederlander was, zei ze: „Kom je toevallig uit Kopenhagen? Ik vind dat toch zo'n mooie stad!”

Onder Italianen die beter weten, heeft Nederland meestal een goede reputatie. Vaak worden we afgeschilderd als tolerant, maar ook als calvinistisch – in de zin van hardwerkend en ondernemend. Nederlanders zijn soms saai, maar hebben hun schaapjes op het droge. De zaken zijn bijna altijd goed geregeld. Er is hier verwondering en bewondering voor de pragmatische aanpak van problemen zoals drugsgebruik en prostitutie.

Met euthanasie zit dat anders. De kwestie wordt niet automatisch met Nederland in verband gebracht, maar wie de Nederlandse wetgeving kent, reageert vaak met afgrijzen. Men vindt het gevaarlijke en onethische regelgeving rond een onderwerp waarop hier bijna een taboe rust.