Te laat

De betekenis van deze tekst is niet dat de Heere hier spreekt van de dagen van een mensenleven, dat hij zolang zou leven. Maar het gaat hiet over de dag van de genade. Zoveel jaren gaf God hun om zich te bekeren in boetvaardigheid en zoveel jaren zou Zijn Geest met hen twisten eer het oordeel werd uitgevoerd.

Het volk van Israël had nog grotere middelen tot bekering gehad dan de oude wereld. Veertig jaren heeft Hij zijn gedrag verdragen in de woestijn. Daarna, toen zijn vrijheden vermeerderden, werden zijn dagen verkort. Zijn genietingen waren nog nooit zo groot als toen Christus in het vlees kwam. Nochtans verkortte dit de dag van zijn genade.

We zien dit ook in de gelijkenis van de vijgenboom, die nog drie jaar kreeg. Christus gaf zijn discipelen de opdracht uit te gaan (Lukas 10): „…in wat stad gij zult ingaan en zij u niet ontvangen…” Alsof de Heere wilde zeggen: Dit is de dag van haar genade en wanneer ze die versmaadt, zal God haar afschudden zoals u het stof van uw voeten schudt.

Hoe levendiger en opwekkender de bediening is waar u onder zit, hoe korter uw dag van de genade zal zijn. Het maakt uw staat beter of slechter. Het is een reuk des levens of een reuk ten dode. Een levende en opwekkende bediening laat de zondaar nooit in de staat waarin ze hem vindt. Indien uw geestelijke staat daar niet door verbeterd wordt, zal de Geest niet langer twisten.

Matthew Meade, predikant te Londen
(Profijt der vroege gehoorzaamheid, 1687)