Arnold Albert van Ruler

Arnold Albert van Ruler werd op 10 december 1908 in Apeldoorn geboren. Hij studeerde theologie in Groningen en deed in 1933 intrede in de hervormde gemeente van Kubaard. Van Ruler was in de jaren dertig betrokken bij de strijd om de reorganisatie van de Hervormde Kerk. Hij sloot zich aan bij Kerkherstel, onder leiding van zijn leermeester prof. Th. L. Haitjema.

Tijdens de oorlog werd Van Ruler benoemd in de commissie die door de hervormde synode werd ingesteld ter voorbereiding van een nieuwe kerkstructuur. De hervormde kerkorde, ingevoerd op 1 mei 1951, draagt duidelijk het stempel van Van Rulers theologie, die zich kenmerkt door de gedachte van kerstening en apostolaat.

Van Ruler promoveerde in 1947 op ”De vervulling van de wet” en werd in datzelfde jaar benoemd tot kerkelijk hoogleraar in Utrecht. Vanaf 1952 doceerde hij onder meer de vakken dogmatiek en christelijke ethiek. Hij publiceerde veel boeken en artikelen, was een veelgevraagd spreker en verzorgde jarenlang de ochtendwijdingen voor de AVRO.

In zijn denken was grote aandacht voor de geschapen werkelijkheid waarin God in Christus Zijn heil verwerkelijkt. De werking van de Geest is niet beperkt tot het innerlijk van de mens maar krijgt ook gestalte in het gewone aardse leven en in de gestalten van cultuur en geschiedenis. Op 15 december 1970 overleed Van Ruler.