Kerkelijk Leven

Ds. Bos wijst tijdens SRB-avond op eenzijdig Godswerk

Lectuur met eenzijdige visie op
bekering beïnvloedt ook kerken

Van een onzer redacteuren
AMERSFOORT – „In onze kerken is duidelijk de invloed merkbaar van geestelijke lectuur waarin benadrukt wordt dat bekering vooral een keuze van de mens is. We zitten steeds minder op een eiland en komen steeds meer in aanraking met opvattingen die in strijd zijn met de bijbelse waarheid”.

Ds. C. Bos gaf zaterdag tijdens de tweewekelijkse SRB-bezinningsavond in Amersfoort aan waarom het onderwerp van zijn lezing, “Kiezen of gekozen worden”, hoogst actueel is. „Veel mensen lezen weinig meer en áls ze lezen, is het vaak lectuur waardoor ze verkeerd beïnvloed worden. Ook radio- en tv-uitzendingen en opwekkingsmanifestaties missen hun uitwerking niet”.

De christelijke gereformeerde predikant uit Urk wees de 650 aanwezige jongeren erop dat bekering een eenzijdig Godswerk is. Zalig worden is teruggezet worden in de staat der rechtheid door de genadeverdienste van Christus. We worden niet teruggezet in het paradijs, want daar was nog een slang, maar in het nieuwe paradijs zal er geen slang meer zijn.

Roeping
„Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren”, zegt de Heere Jezus in Johannes 15:16. We moeten echter niet bij de uitverkiezing beginnen, want dat heilig raadsbesluit is voor ons niet te peilen. De Heere daalt af in het gewaad van Zijn Woord. In de prediking wordt de mens verantwoordelijk gesteld. Die uitwendige roeping wordt vaak ondergewaardeerd, zei ds. Bos. We moeten onze roeping en verkiezing vastmaken, in die volgorde, dus niet beginnen met ons af te vragen of we uitverkoren zijn, want dan „proberen we de diepten Gods curieuselijk te onderzoeken”. De verkiezing is geen muur, maar een poort.

We moeten het voor God verliezen. Vanuit de onmogelijkheid van 's mensen kant wordt dan een roepen en zuchten geboren: „Uit diepten van ellenden roep ik met mond en hart...”. Dan is er een worsteling hoe het ooit goed kan komen tussen God en de ziel. De Kananese vrouw bad slechts: „Heere, help mij”. Het was een klein gebed, maar een groot geloof, dat met lege handen alles vindt in Christus.

Verbondsverplichting
Het doopformulier vermaant en verplícht ons tot een nieuwe gehoorzaamheid, zei ds. Bos. We staan onder een heilige, liefelijke, lokkende verplichting om de Heere te zoeken en te dienen. Dat is geen vrije keus, maar een verbondsverplichting. We moeten maar niet afwachten of er nog eens iemand openbaar zal komen als uitverkorene, maar we moeten roepen. Dat is liefdevolle gehoorzaamheid, in de erkenning niets te vermogen. Een preek moet ook niet alleen een uiteenzetting zijn hoe God een mens bekeert, maar moet de roepstem laten horen.

Anderzijds is er het gevaar dat mensen over de zaligheid denken te kunnen beschikken. Juist als het gaat over de verhouding tussen roeping en verkiezing, is er zoveel verval in de kerk. Het is een eeuwenoud vraagstuk, waarover veel gestreden is.

Alle leden worden soms als wedergeboren beschouwd. Daarmee staat de evangelische beweging buiten de traditie van Gods handelen met Zijn kerk door de eeuwen heen. Simeon en Anna kwamen niet slechts in een gezelschap bijeen, maar ze weken niet uit de tempel, hoe diep het verval daar ook was.

Verbondsleer
Zowel de twee- als de drieverbondenleer kan een stuk leer worden, zei ds. Bos tijdens de vragenbeantwoording. „Welke invulling geef je eraan? Soms ontsnapt men bij de tweeverbondenleer niet aan het gevaar dat er te weinig nadruk op de verantwoordelijkheid gelegd wordt. Met de drieverbondenleer kun je echter heel gemakkelijk bij het remonstrantisme terechtkomen. Ik heb dat gevaar leren zien, juist ook doordat ik tijdens mijn verblijf in Canada veel in de puriteinen las”.