|
Dossier Euthanasie
Gb-diakenen krijgen Christelijke Sociale Kaart gepresenteerd
„Afwijzen van euthanasie
vraagt om alternatieven”Van een medewerker
EDE – „Terecht wijzen christenen abortus en euthanasie af. Maar zijn we ook bereid vanuit de kerkelijke gemeenten alternatieven van de grond te tillen?” Mr. A. Rouvoet, kamerlid voor de RPF, voelt zich in het debat over euthanasie daardoor dikwijls onthand. Hij waardeert instanties als VBOK en Kuria, die zich inzetten voor het ongeboren leven en mensen in hun laatste levensfase, maar zou graag zien dat kerkelijke gemeenten meer oog krijgen voor de noden op dit terrein. Daar ligt een taak voor de diaconie, vindt hij. Mr. Rouvoet sprak zaterdag in Ede op een landelijke informatiedag voor diakenen in gereformeerdebondsgemeenten. Hij constateerde dat voor landelijk opererende identiteitsorganisaties nauwelijks plaats meer is en ziet hier een kans liggen voor de diaconie. „Diakenen hebben gemeenteleden de weg te wijzen naar identiteitsgebonden instellingen. De riagg vindt iedereen, maar u weet de identiteitsinstellingen toch wel te vinden?” vroeg hij aan de honderd aanwezigen. „De overheid wil aan de hand van cijfers zien dat er behoefte is aan identiteitsgerichte zorg. We zullen hard moeten maken dat we landelijk dekkend christelijke zorg kunnen bieden binnen christelijk Nederland. U hebt daarin een helpdeskfunctie.” Sociale kaart
Tijdens de informatiedag werd de Christelijke Sociale Kaart (CSK) gepresenteerd. Deze kaart biedt predikanten en diakenen adressen van christelijke zorgverleners gerubriceerd op postcode, zodat gemeenteleden gericht in hun regio kunnen worden doorverwezen. Binnenkort zal deze kaart ook via internet toegankelijk zijn. Rouvoet constateert dat de rol van de kerken in het zorgstelsel is geminimaliseerd. „Praktische naastenliefde heeft plaatsgemaakt voor premiesolidariteit. De christelijke barmhartigheid van vanouds is nu bureaucratisch en anoniem georganiseerd.” De RPF'er ziet grote problemen ontstaan bij een terugtredende overheid. „Eerst zijn er veel verantwoordelijkheden naar het collectieve niveau gezogen, waardoor het particuliere initiatief in de zorg van zijn vitaliteit is beroofd. Nu de overheid steeds meer terugtreedt, zijn diaconieën en particulieren niet meer in staat de gaten op te vullen.” De politicus constateert dat er te veel vraag is naar zorg en te weinig aanbod. „Met als gevolg wachtlijsten en wachttijden. Er komen initiatieven tot voorrangzorg, zodat een werknemer eerder aan bod zou komen dan iemand die niet werkt. Of er komen privé-klinieken voor de mensen met meer geld. Zo komt er een tweedeling in de zorg. Dit zorgt voor zorgverschraling. Je kunt er niet meer op aan dat je zorg ontvangt als je die nodig hebt.” Nieuwe vormen
Rouvoet zei te hopen dat de diakenen aansluiten bij de nieuwe vormen van informele zorg, zoals mantelzorg en vrijwilligerswerk. „Je kunt ook denken aan het werk in de gevangenenzorg, waar speciaal aandacht is voor de familieleden van de gedetineerden. Daar ligt een kans voor de diaconie.” Diaconale zorg naar buiten tonen is voor Rouvoet de diaconale roeping van de gemeente. „Op zondag hebben we wel oog voor elkaar, maar hoe zit dat op de andere dagen? We zullen zeven keer 24 uur paraat moeten staan om anderen hulp te bieden. Alleen dan zijn we een diaconaal levende gemeente.” Eigen omgeving
Rouvoet sloot met zijn pleidooi aan bij het openingswoord van ds. J. Vroegindeweij, die sprak over de les van Jezus in Bethesda. „Jezus laat ons zien dat onze eredienst niets waard is als we geen oog hebben voor mensen om ons heen. Diakenen, zie daarom om naar elkaar en laat uw leven beroeren door de nood van de ander”, riep de hervormde predikant op. In Ede worden jongeren betrokken bij het diaconale werk in de eigen omgeving. Tijdens een workshop werd ervoor gepleit jongeren via een aantal catechisatielessen diaconaal bewustzijn bij te brengen. In onder meer Ede en Wezep lopen de catechisanten vervolgens stage om kennis te maken met een diaconaal project. „Diaconaat is concreet, tastbaar en daadwerkelijk functioneel. Zo kan de geloofwaardigheid van de kerk in de ogen van de jongeren toenemen.” | 