Evangeliseren uit naastenliefde

Hij is een oudgediende onder de evangelicalen, de 79-jarige dr. John R. W. Stott. Dertig jaar was hij verbonden aan de Anglicaanse All Souls-gemeente in Londen. Internationaal werd Stott vooral bekend door de congressen van Lausanne, 1974 en Lausanne II in Manilla, 1989. Deze bijeenkomsten en de bijbehorende documenten, die onder redactie van Stott totstandkwamen, zijn van fundamenteel belang voor de evangelische beweging wereldwijd.

Het kon haast niet anders of John Stott kreeg een plaats in het hoofdprogramma van Amsterdam 2000. Na afloop van zijn lezing kreeg de pers de gelegenheid nader met hem van gedachten te wisselen. Direct bij de eerste vraag bleek al dat de geest van de bijna tachtigjarige nog glashelder is. Zijn parate bijbelkennis gecombineerd met zorgvuldig afgewogen formuleringen dwingt respect af.

Vol bewondering
Ondanks de lijfelijke afwezigheid van Billy Graham, draait het congres in de RAI toch voor een belangrijk deel om diens persoon en werk. Antwoorden veel deelnemers op de vraag waarom ze de bijeenkomst bijwonen steevast met een „Ik ben persoonlijk door Billy Graham uitgenodigd”, John Stott wees er tijdens de persconferentie op dat er tussen hem en de geestelijke vader van Amsterdam 2000 een „nauwe vriendschap” bestaat. „Ik ben vol bewondering voor Graham, vooral voor diens integriteit. Nooit dient Graham zijn critici van repliek. Hij heeft een karakter dat lijkt op dat van Christus”, aldus Stott.

Niet te simpel
De verzamelde media maakten het Stott niet echt gemakkelijk. Hoe verhoudt zich zijn lezing tot die van James I. Packer, die eerder tijdens het congres sprak over de inhoud van het Evangelie? De anglicaan liet zich evenwel niet bewegen om over de verschillen tussen zijn evangelische visie en die van de calvinistische Packer te spreken. „Packer is een goede vriend van me. Graag wil ik onderstrepen wat hij zei.” Stott zei vooral blij te zijn dat Packer het Evangelie „niet te simpel” voorstelde. „Je kunt het Evangelie te gecompliceerd maken, maar er is ook het gevaar om de inhoud te reduceren.”

Wel vindt Stott dat evangelische christenen de neiging hebben té dogmatisch te zijn. „Vrienden, we moeten meer nederigheid opbrengen.” De Britse theoloog wees er verder op dat een deel van Gods wijsheid „nog niet is geopenbaard.” Daarom pleitte hij voor vrijheid op punten als kerkregering en kinderdoop. „Als er mensen zijn met gewetensbezwaren tegen de kinderdoop maar die hun kinderen wel willen opdragen, waarom zouden we hun geweten dan geweld aandoen?”

Ook de vraag of de hel een eeuwigdurende pijn betekent of een uiteindelijke vernietiging van de goddelozen, rekent Stott tot de vragen waarop de Schrift geen definitief antwoord geeft.

Weinig vrouwen
Op een vraag waarom zo weinig vrouwen een plaats kregen in het programma van Amsterdam 2000 (een handvol op de driehonderd sprekers in plenaire zittingen en werkgroepen), zei Stott het antwoord schuldig te moeten blijven. „Ik was niet bij de voorbereidingen betrokken.” Wel gaf hij aan dat evangelische christenen verdeeld zijn over de vraag of vrouwen een rol in de verkondiging kunnen hebben. Stott rekent zich zelf tot de voorstanders daarvan.

Het is volgens de anglicaanse emeritus predikant zeer noodzakelijk dat voorgangers terdege worden toegerust, vooral ook in landen waar de kerk snel groeit en er dringend behoefte is aan voorgangers. „Gods wil gaat verder dan bekering en kerkplanting. De mensen moeten ook groeien in Christus. Wat brengt de mensen tot rijpheid? Het Woord van God. Wat staat ons dus te doen? Het niveau van een bijbelse prediking voortdurend omhoogtrekken.”