Klikootje trappen

Hij trekt net z'n regenpak uit, jaagt de brand in z'n peuk en grijpt z'n tas. Het gedrag van zijn medeleerlingen? Kort en goed: „Asociaal, meneer.” En hijzelf? „Tuurlijk doe ik er niet aan mee.”

Typerend, zo'n reactie. Vraag leerlingen van reformatorische scholen hoe ze zich gedragen onderweg en ze komen –het liefst anoniem– met dikke verhalen over brutale monden, vernielingen en levensgevaarlijk gedrag in het verkeer. Maar altijd maken anderen zich er schuldig aan.

Hoewel, Wilrick bekent dat hij wel eens kliko's onderweg omver trapt. Waarom? „Ach, iedereen doet het.” Volgens zijn vriend Willem trappen leerlingen bij elkaar ook nog wel eens de bagage van de fiets. Zoiets kan hij wel hebben, „maar als ze me slaan, sla ik terug”, dreigt hij.

Dat leerlingen onderweg soms vloeken, beamen de jongens. „Maar dat doen sommigen zelfs in de klas. Je wordt er dan wel gelijk uitgestuurd.” „Meestal vloekt iemand per ongeluk”, meent René. „Omdat-ie boos is bijvoorbeeld.”

Drie breed naast elkaar fietsen en weigeren aan de kant te gaan voor tegenliggers, dat vinden de jongens belachelijk. Marinus: „Je móét wel aan de kant, anders knal je er bovenop. Daar heb ik geen zin in.”

René rijdt tegenwoordig met een leraar mee naar school. Hij zit braaf op de achterbank. „Daar valt weinig te klieren.”