Geen cola en chips, maar water

Er gaat geen dag voorbij of de vier scholieren van de christelijke scholengemeenschap “Oude Hoven” in Hardinxveld-Giessendam horen iemand praten over lijnen. Yolanda Klomp en Hester Benschop doen er zelf ook aan mee. Ze noemen zichzelf niet dik, wel stevig. Walter Leendertse doet geen moeite zijn gewicht naar beneden te krijgen. „Als het echt overmatig wordt, ga ik eerder veel sporten dan lijnen”. De slanke den Lida Vonk slaat ook geregeld snoep af. „Ik wil op die manier voorkomen dat ik dik word”.

Dat meisjes zich laten beïnvloeden door vrienden en familie, blijkt bij Yolanda en Hester. Als ze op een feestje zijn, kunnen beiden de kracht opbrengen om “nee” te zeggen. Zodra ze alleen zijn, wordt dat een stuk moeilijker. „Als ik in m'n eentje thuis ben, ga ik snoepen. Daarna voel ik me echter nog rotter”, legt Hester uit. Bij Walter werkt dat anders. „Op feestjes, als al dat lekkers langskomt, kan ik dat niet afslaan”. De meiden zijn het over één ding roerend eens: Ze gaan vooral lijnen als ze niet lekker in hun vel zitten.

Krantenlopen
Cola en chips blijven als eerste staan. „Water drinken helpt goed”, aldus Yolanda. Walter vraagt zich af of dat wel zo gezond is. „In vruchtendranken zitten voedingsmiddelen. Die heb je toch ook nodig?”

Maaltijden slaan ze geen van allen over. Walter moet er niet aan denken. „Ik sta om kwart voor zes op en ga dan krantenlopen. Als ik terugkom, heb ik een beretrek. Volgens mij voel je je rond tien uur erg belabberd als je niet hebt ontbeten”. De anderen vertrekken ook niet met een lege maag naar school. Anders krijg je 's middags ontzettend trek, weten ze uit ervaring.

De automaat met allerlei versnaperingen in de kantine van de school is bij velen geliefd. Het is een van de eerste dingen die Hester overslaat als ze aan het lijnen is. „Dat dwing ik mezelf af. Ik vind het ook zonde van m'n geld”.

Heel herkenbaar zijn de eetbuien. Lida kan niet leren zonder snoep en zegt dat ze eraan verslaafd is. Veel meisjes hebben last van zulke buien net voordat ze ongesteld worden of als ze alleen zijn. Walter heeft soms moeite om zich in te houden als er veel lekkers op tafel staat. „Dan wil ik van alles wat en kan ik blijven eten”.

Het begrip vasten komt in het woordenboek van de jongeren niet voor. „Dat is ouderwets”. Ze laten iets lekkers staan omdat ze geen zin hebben of omdat ze willen afvallen, maar niet omdat het goed is af en toe soberder te eten. Een beetje matigen zouden ze rond de Kerst zeker niet willen. „In een gewone week zou ik het misschien volhouden om geen tussendoortjes te nemen”, zegt Walter.

Moeders
Zowel de moeder van Yolanda als die van Hester probeert of probeerde af te vallen. Hester: „Ze zegt altijd: Dan en dan gaan we samen lijnen. Maar ze is niet fanatiek”. Yolanda: „Mijn moeder heeft een hele poos gemontignact”.

De ouders van de twee lijnende meisjes doen geen moeite hen ervan af te houden. Integendeel. „M'n vader zit altijd te pushen: Ga nou lijnen. Hij is zelf altijd heel mager geweest, maar krijgt nu een buikje. Maar hij zegt tegen mij nog steeds: Ga lijnen”. Hester vindt het niet leuk dat haar vader dit zegt. „Als m'n ouders pushen, ga ik eerder niet lijnen. Als ze niets zeggen, doe ik het eerder”. Haar zelfvertrouwen wordt er ook niet groter door. „Als m'n ouders me al te dik vinden, hoe zien anderen mij dan?”

Yolanda denkt dat opmerkingen van haar ouders in die richting niet averechts zouden werken. „Ik zou het me aantrekken”. Ze vindt overigens dat ouders dit niet zo tegen hun kinderen mogen zeggen. „Ze zijn er wel voor om je ergens op te wijzen, maar dan moeten ze bijvoorbeeld geen snoep meer kopen”.

Het verbaast de veertienjarigen niet dat meisjes meer lijnen dan jongens. Ze hebben er een verklaring voor: „Ze zijn ijdeler”. Walter weet dat heel zeker: „Als ik 's morgens vroeg de kranten ophaal, zijn sommigen al op en top opgemaakt. Dan vraag ik me af: Hoe laat gaan die hun bed uit om dat voor elkaar te krijgen? Halfvijf of zo?”

Mager scharminkel
Toch ligt het niet alleen aan de ijdelheid van de dames. Ook de eisen van jongens wegen mee bij de ijver van de meisjes om een kleinere maat te krijgen. „Bij meiden wordt eerder gekeken of ze breder en dikker zijn dan bij jongens. De meeste meiden willen geen mager scharminkel van een jongen, de meeste jongens willen geen breed meisje”.

Als dik meisje of dikke jongen moet je meer in je hebben om waardering te krijgen van klasgenoten, menen de vier. „Sommigen zeggen: Eerst karakter, dan uiterlijk, maar dat slaat nergens op. Als er twee jongens aankomen, een knappe en een lelijke, dan weet ik wel wie ik kies”, zegt Yolanda.

Walter meent dat dikke leerlingen op de basisschool minder problemen hebben dan op de middelbare school. Yolanda stemt hiermee in. „Op de lagere school trokken Walter en ik ons in de pauze altijd terug. Nu ben ik vrij populair in de klas. Op de lagere school was ik heel stil. Nu heb ik een vlotte babbel. Je eigen instelling is heel belangrijk. En je kleding”. Yolanda koopt bewust kleding die slank kleedt. Ook Hester let daarop bij het winkelen. Walter: „'t Kan me niets schelen, al lijk ik wat dikker. Ik draag het liefst wijde kleren”.

Maat 38/40
Het ideaalbeeld dat de meiden hebben is maat 38/40. Werkt de reclame hieraan mee? Volgens Walter wel: „Het maakt niet uit of het nu voor Twix of voor shampoo is. Er moet altijd zo'n slanke den bij. Ook al heeft het niets met het product te maken”.

De vier Hardinxvelders trekken zich niet veel van de reclame aan. Ook van vrienden zouden ze niet alles accepteren. Hester: „Ik heb een vriendin die verliefd is. Ze is 8,5 kilo afgevallen omdat hij van slank houdt”. De leerlingen hebben geen begrip voor zo'n actie. Walter: „Je moet elkaar accepteren zoals je bent. Als ik later een vriendin heb en ze zegt: Je moet 10 kilo afvallen, dan is het uit”.