De SGP is niet fundamentalistisch

Concrete aanleiding voor deze vergelijking was het vrouwenstandpunt van de SGP. Dat zou in strijd zijn met het Vrouwenverdrag van de Verenigde Naties. De SGP zou met haar standpunten onder andere oproepen tot onderdrukking van vrouwen. De vergelijking van de SGP met de Taliban heeft in korte tijd de publieke opinie sterk beïnvloed. Hieruit blijkt dat de macht van de media groot is: ze kunnen een politieke partij maken of breken. Wanneer de media maar vaak genoeg de vergelijking tussen de Taliban en de SGP maken, dan neemt de publieke opinie deze beeldvorming over en wordt het heel moeilijk om dit beeld bij te stellen.

Weinig kennis
De SGP heeft ten minste twee kenmerken die bij de vergelijking met de Taliban van belang zijn. Ten eerste, de SGP heeft een sterke binding aan een bepaalde geloofsovertuiging die zij onverkort wil handhaven. Ten tweede, voor de SGP is Gods Woord uniek en maatgevend. De SGP wil vasthouden aan datgene wat zij ”fundamenteel” vindt en daaraan absolute geldingskracht geven. Wie dat wil kan de SGP dus een fundamentele partij noemen – maar dat is iets anders dan fundamentalistisch. Overigens is dat ook weer niet iets heel speciaals van de SGP. Iedere zichzelf respecterende politieke partij probeert immers haar geloofsovertuiging of ideologie in de maatschappij geldend te maken. Ook paars!

Fundamentalisme wordt echter ook veelal gekoppeld aan het gebruikmaken van geweld. Wanneer nú, na de terroristische aanvallen in de Verenigde Staten, de SGP vergeleken wordt met het fundamentalistische Taliban-regime, is dat uitermate kwalijk. Dit impliceert immers dat de SGP in haar fundamentele opvattingen ook zover zou kunnen gaan dat zij overgaat tot gewelddadige terroristische acties. Deze vergelijking getuigt van weinig kennis van datgene wat de SGP ten diepste beweegt.

Beeldvorming
Bovenstaande constatering verandert echter niets aan de beeldvorming die de media over de SGP uitroepen en die zo de publieke opinie bepaalt. Wat kan daaraan worden gedaan? Eén mogelijkheid is niets doen en alles rustig over je heen laten komen. In mijn ogen doet zo'n houding afbreuk aan de christelijke politiek. De vergelijking die nu gemaakt wordt, is van zo'n grote betekenis voor het imago van de christelijke politiek, en in het bijzonder van de SGP, dat zij niet onweersproken mag blijven. Christenen zijn geen terroristen en de SGP is geen terroristische partij.

Wie zich verdiept in de grondslag van de SGP weet dat zij zich stelt op de grondslag van Gods Woord en de Drie Formulieren van Enigheid, dus ook op de grondslag van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Guido de Brès heeft de Nederlandse Geloofsbelijdenis opgesteld om zich te verdedigen tegen de beschuldiging als zouden christenen verstoorders van de openbare orde zijn. In zijn tijd kwamen de wederdopers namelijk in opstand tegen het gezag en ondermijnden de staat doordat ze hun opvattingen met geweld probeerden door te drijven. Guido de Brès had een afkeer van de wederdopers en legde in zijn geloofsbelijdenis uit dat het calvinisme geen enkele grond geeft om misdaden tegen de overheid of burgers te plegen.

Hoewel de situatie toen en nu niet vergelijkbaar is, is de houding van de SGP wel dezelfde als die van Guido de Brès. De SGP zal nooit oproepen tot geweld om haar opvattingen in de maatschappij tot gelding te brengen. De SGP doet iets anders. Zij roept de overheid op de staat te hervormen naar bijbelse principes. De SGP is geen staatsgevaarlijke partij, maar juist een partij die het welzijn van alle burgers op het oog heeft door op te roepen tot het onderhouden van Gods geboden.

Daarbij is geen plaats voor geweld of terrorisme. De vergelijking die nu tussen de SGP en de Taliban gemaakt wordt, raakt dan ook kant noch wal. Sterker nog: zij vervuilt het debat en maakt een eerlijke discussie onmogelijk. Zoals gezegd, de SGP wil treden in de voetsporen van Guido de Brès. Met hem als voorbeeld te nemen, heb ik gepoogd duidelijk te maken dat er geen enkel raakvlak is tussen de opvattingen van de SGP en die van het fundamentalistische Taliban-regime. De verschillen daarvoor zijn te groot, zeg maar gerust: hemelsbreed!

De auteur is wetenschappelijk medewerker van de Guido de Brès-Stichting, het studiecentrum van de SGP.