Aanslag moet leiden
tot verootmoediging

In de aanslagen in de Verenigde Staten wordt de strijd der geesten zichtbaar, vindt ds. P. de Vries. Hij roept op tot gebed en verootmoediging.

Heel de wereld is in beroering door de aanslagen op dinsdag 11 september in Amerika. Duizenden mensen zijn de dood ingegaan. Velen van hen hebben de dood zien aankomen. Er zijn er vloekend gestorven, er zijn er biddend gestorven. Er zijn mensen gestorven die niet voorbereid waren om God te ontmoeten en er zijn er gestorven die op deze ontmoeting wel waren voorbereid omdat zij vrede hadden gevonden door het bloed van Christus.

De aanslagen in Amerika zijn een roepstem voor ons allen. Groen van Prinsterer, de grote christenstaatsman uit de negentiende eeuw, heeft eens betuigd dat wij de krant moeten lezen met de Bijbel in de hand. In een gebeurtenis als deze horen we de naderende voetstappen van Christus. Laat eenieder die nog niet met Christus is levend gemaakt en wiens wandel nog niet in de hemelen is om van daaruit Christus te verwachten, zich tot God bekeren en zich met God laten verzoenen. Dat kan geen uitstel leiden.

Ons meeleven gaat uit naar de familieleden van de vele slachtoffers. Laten we hen gedurig in onze gebeden gedenken.

Licht en duisternis
Waarom is nu juist Amerika door deze aanslag getroffen? Dan beginnen we met het feit dat er al heel kort na het begin van de wereldgeschiedenis een strijd gaande is tussen het licht en de duisternis. Tussen het rijk van Babel en het rijk van God. In de eerste eeuwen na Christus zagen de christenen het rijk van Babel verwerkelijkt in het Romeinse keizerrijk. Tegelijkertijd was de identificatie van het Romeinse keizerrijk met Babel niet volledig. Aan het begin van de vierde eeuw na Christus stopte de Romeinse keizer Constantijn de Grote de vervolgingen van de christenen en vlak voor zijn dood liet hij zich door het teken van de doop inlijven in de christelijke kerk. Augustinus, die in zijn boek ”De Civitate Dei” de hele wereldgeschiedenis doorgelicht heeft vanuit het Woord van God, heeft gesteld dat de rijken van de wereld zich in dienst kunnen stellen van het rijk van God. Dat mocht, al was het ten dele, zeer ten dele zelfs, toch met het Romeinse keizerrijk gebeuren.

Onze westerse samenleving en zeker ook de Amerikaanse samenleving hebben trekken van Babel. Dan denk ik aan het geweldige materialisme. Toch is daar wat Amerika betreft niet alles mee gezegd. Ook al geldt het ook voor Amerika maar zeer ten dele, dit is toch een natie waarin we er iets van zien dat zij zich ten dienste stelt van het rijk van God – meer dan de Europese staten in ieder geval.

Joodse volk
Dan denk ik heel concreet aan de houding van Amerika ten opzichte van Israël. Amerika heeft zich altijd weer als bondgenoot van Israël opgesteld. Met het zaad van Abraham, Izak en Jakob richtte God Zijn verbond op; een verbond dat Hij nooit verbroken heeft en nooit zal verbreken. Kern van Gods verbond met Abraham is dat in zijn zaad alle geslachten van de wereld zullen worden gezegend. De diepste vervulling van deze belofte vinden we in de Heere Jezus Christus. Hij is de Messias van Israël en daarom ook de Zaligmaker van de wereld. Voor Jood en heiden is er slechts toegang tot God door Jezus Christus. De meeste Joden zijn aangaande het Evangelie helaas nog altijd vijanden en toch blijven het ook de beminden om der vaderen wil.

De christelijke kerk weet zich blijvend verbonden met Israël. De liefde van christenen tot Israël is niet gebaseerd op het gedrag van de Joden, maar op Gods beloften aan Israël.

Amerika is door aanslagen getroffen, allereerst vanwege de positieve houding ten opzichte van Israël. Dan mogen we toch ook zeggen dat wij juist daarom moed mogen hebben dat Amerika de crisis waarin het zich nu bevindt te boven komt. De belofte uit Genesis 12:3 geldt niet alleen het geestelijk, maar ook het natuurlijk zaad van Abraham.

Dreiging islam
Iedereen voelde na de aanslagen in Amerika direct aan dat deze uit islamitische hoek kwamen. Vele verdachten zijn al gearresteerd, en evenals de daders van de zelfmoordactie komen zij zonder uitzondering uit het Midden-Oosten. In de islamitische wereld is alom haat tegen het Westen en tegen Amerika aanwezig. Het is waar dat de aanslagen op Amerika ook door islamitische landen zijn veroordeeld, maar laten we onze ogen niet sluiten voor het feit dat wel niet in alle, maar dan toch zeker in verscheidene landen in het Midden-Oosten de media telkens weer antiwesterse en antisemitische gevoelens aanwakkeren.

Het lijkt dat onze samenleving de laatste jaren tolerant heeft willen zijn. Met deze vorm van tolerantie richt een samenleving zichzelf te gronde en laat een overheid na wat zij behoort te doen: te zorgen dat een samenleving stabiel blijft en dat haar burgers een veilig bestaan hebben. Telkens treft mij de laatste dagen hoezeer onze samenleving blind is voor de werkelijke strijd van de geesten. De enige verklaring die ik ervoor kan geven, is dat men helemaal gevangenzit in zijn eigen ideologie van de volstrekte mondigheid van de mens en ervan uitgaat dat ook anderen, zo niet wereldwijd dan zeker in Nederland, op die ideologie aanspreekbaar zijn. Nu, dat is niet het geval. Ieder heeft tenslotte geloofsuitgangspunten, of zo je wilt ongeloofsuitgangspunten. De uitgangspunten van een islamiet verschillen zowel van die van een orthodoxe christen als van die van een geseculariseerde westerling.

Als christenen hebben we de opdracht islamieten zowel binnen in Nederland als daarbuiten voor Christus te winnen. Wij mogen niemand uitzonderen van Christus' bevel om het Evangelie aan alle volkeren en iedereen te verkondigen. Wij moeten de personen van de islamieten liefhebben. De islam staat echter haaks op het christelijke geloof.

Ongetwijfeld zijn bepaald niet alle islamieten gelukkig met de aanslagen in Amerika. Dat neemt echter niet weg dat wij onze ogen niet moeten sluiten dat de islam als godsdienst ook een staatsgevaarlijk karakter heeft. Diep verankerd in de islam is de ”jihad”, de heilige oorlog. Ik besef dat tal van geseculariseerde moslims hier ver van afstaan, maar als godsdienst blijft de islam deze springstof in zich houden, en die kan elk moment ontploffen.

Gevaar
Ik hoop dat door dit alles ook onze Nederlandse overheid gaat beseffen dat de islam voor onze samenleving een potentieel gevaar is, dat het Nederlandse volk door deze gebeurtenis leert vragen naar God en naar Zijn Woord.

Onze samenleving bevindt zich geestelijk in een vacuüm. Wat zal het worden als dit vacuüm door de islam wordt gevuld? Elke samenleving heeft godsdienst nodig. Het afzweren van het christelijk geloof heeft persoonlijk voor de eeuwigheid ontzagwekkende consequenties. Het heeft ook voor de westerse samenleving, als zij zich daarvan niet bekeert, op langere termijn zeer ingrijpende gevolgen. Wij hebben een regering die al het mogelijke doet om af te rekenen met de christelijke erfenis van Europa. Tegelijkertijd is hier nog een aantal verworvenheden die onlosmakelijk samenhangen met het vanouds christelijke karakter van Europa. Verworvenheden die zeer zeker zullen verdwijnen als Europa een islamitisch karakter krijgt.

Meer christelijk
De Amerikaanse samenleving is evenals die van West-Europa zeer materialistisch. Tegelijkertijd is niet onbekend dat Amerika nog altijd veel duidelijker door het christelijk geloof gestempeld wordt. Amerika is niet alleen door deze aanslagen getroffen omdat het machtiger is dan West-Europa. De haat van islamitische fundamentalisten richt zich daarom vooral tegen Amerika omdat de Verenigde Staten veel nadrukkelijker dan West-Europa nog trekken hebben van een christelijke natie.

Ik probeer niet blind te zijn voor de fouten van Amerika en de Amerikaanse samenleving, maar de Verenigde Staten zijn al vele tientallen jaren een stabiliserende factor in de wereld. Na de verkiezing van Bush is mijn liefde voor Amerika alleen maar groter geworden en mijn gebed voor de Amerikaanse regering intensiever. Duidelijker dan welke president ook die de laatste honderd jaar aan Amerika leiding heeft gegeven, geeft Bush uitdrukking aan het christelijk geloof. Ik zeg niet dat zijn beleid volmaakt is, maar de reserve die je in Nederland in de media telkens weer tegenover Bush vindt, waarbij vooral vragen over de bekwaamheid van Bush worden gesteld, zeggen meer over het paarse karakter van onze media dan over de persoon van Bush. Kennelijk stoot men zich aan de wijze waarop hij voor christelijke normen en waarden uitkomt.

Als president schreef Bush kort na zijn ambtsaanvaarding op 21 januari 2001 naar Amerikaanse gewoonte een nationale dag van dankzegging en gebed uit. Daarin zei hij onder andere het volgende: „Vandaag zoek ik Gods leiding en Zijn zegeningen over ons land en ons volk. Wetend dat ik deze taak niet kan volbrengen zonder de gunst van God en de gebeden van het volk. Ik vraag daarom alle Amerikanen zich met mij te verenigen in gebed en dankzegging.” Iets in die geest heb ik onze premier Kok en helaas ook onze Koningin, hoezeer ik het Oranjehuis liefheb, in de verste verte nog nooit horen zeggen.

De verkiezingsoverwinning van Bush is door tal van Amerikaanse christenen als een wonder en een gebedsverhoring ervaren. Veelzeggend is dat juist onder deze president deze aanslagen zijn gepleegd. Dat versterkt alleen slechts het gegeven dat wij hier iets zien van de strijd tussen de machten van de duisternis en van het kwaad en de macht van Christus.

Verootmoediging
Hoezeer wordt de westerse samenleving door materialisme gekenmerkt. Toen de Heere Jezus met Zijn discipelen sprak over de oordelen die komen zouden en over het naderende wereldeinde, zei Hij: „En wacht uzelven, dat uw harten niet te eniger tijd bezwaard worden met brasserij en dronkenschap, en zorgvuldigheden dezes levens, en dat u die dag niet onvoorziens overkome” (Lukas 21:34). Het gebeuren in de Verenigde Staten is voor Amerika zelf, en trouwens voor de hele westerse samenleving, een oproep tot verootmoediging, een oproep om eerst het koninkrijk van God te zoeken.

Verootmoediging en vernieuwing van de kerken zijn ook in Nederland en Europa zo nodig. Laten de kerken toch getrouw zijn in de prediking van het Evangelie. Wie daaruit leeft, wordt ook in handel en wandel aan Christus gelijkvormig en bidt ten slotte: „Kom Heere Jezus, ja kom haastiglijk.”

De auteur is hervormd predikant in Elspeet.