Abortusboot

Maarten Huygen, mediacriticus bij NRC Handelsblad: „Women on Waves heeft niet de vereiste vergunning van de inspectie om abortussen te plegen op volle zee voor Ierland. Waarschijnlijk zullen ze er nooit een krijgen. Toch is de boot met internationale aandacht naar Ierland vertrokken alsof de knappe sterdokter Rebecca Gomperts meteen aan de slag zou gaan. Nu blijkt de organisatie slechts een voorlichtingsactie te organiseren in de haven van Dublin. Ierse vrouwen kunnen een behandelcontainer bezichtigen, die slechts een museale functie heeft. Daar zou geen journalist op af zijn gekomen. Golven van loze opwinding dus. Maar na het ferme kamerdebat over de vergunning staat de abortusboot definitief op de actiekaart. De Women on Waves kunnen de gezamenlijke christelijke fracties danken voor de verontwaardigde aandacht die ze kregen. De giften zullen binnenstromen.”

Minister Korthals: „Zolang er niets gebeurt en de boot alleen uitvaart, kunnen wij niet handelen en moeten wij de boot gewoon laten varen. Zodra blijkt dat men zonder vergunning overgaat tot het verrichten van abortussen, kunnen degenen die dat doen worden gestraft met een gevangenisstraf van vierenhalf jaar, zo staat in artikel 296 van het Wetboek van Strafrecht. Voor bijzondere gevallen, bijvoorbeeld wanneer de vrouw komt te overlijden, geldt een straf van zes jaar. Wanneer het gebeurt zonder toestemming van de vrouw kan die straf zelfs oplopen tot een maximum van twaalf jaar. Op het moment dat er enige aanwijzing is dat er sprake zou zijn van strafbare feiten, zal er een onderzoek plaatshebben op het schip. Maar natuurlijk niet eerder dan wanneer het is teruggekeerd in Nederland. Op zee valt er verder niets te doen.”

Mevrouw M. den Boer-Neele van de Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind: „Het lijkt wel of hij bang is, of hij geïntimideerd is door de Women on Waves. Hij laat het schip zonder vergunning uitvaren, terwijl hij weet dat het doel is abortussen te plegen. Dat zeggen de initiatiefneemsters zelf en je mag ze op hun woord geloven. Ze hadden nooit mogen uitvaren. Het kabinet heeft een flinke laag boter op het hoofd. Dit is de zoveelste vorm van gedoogbeleid. Als Nederlandse vrouw schaam ik mij ervoor dat wij nu abortussen gaan aanbieden aan Ierland. Ik vind het ook een arrogante manier van inmenging in de discussie over waarden en normen in een ander land.”

Hanneke Zumker, voorlichtster van de Scheepvaartinspectie: „Wij controleren schepen op veiligheid. Heeft het schip de juiste papieren, heeft het een goede constructie, is er voldoende bemanning... Dat bekijken we in de haven, niet op zee. We controleren ook schepen van achttien andere landen, waarmee we een verdrag hebben. En zij controleren onze schepen. Ierland zit ook in het verdrag, dus de Aurora wordt in de haven van Dublin gecontroleerd. Maar dan gaat het natuurlijk niet om die abortuscontainer... Voor zoiets kun je beter contact opnemen met Ted Mens van het Stafbureau Noordzee Officieren.”

Ted Mens van het Stafbureau Noordzee Officieren: „Iedere kapitein houdt krachtens de Zeebrievenwet een dagboek bij, waarin hij alle strafbare feiten registreert die op zijn schip worden gepleegd. Op dat moment wordt meestal niets gedaan, maar bij thuiskomst gaat het dagboek naar de officier van justitie. Wanneer er sprake is van ernstige delicten wordt wel direct actie ondernomen. Als er bijvoorbeeld een moord is geweest, kun je het niet laten wachten. Het slachtoffer en zo mogelijk ook de dader moeten van boord. En er moet een onderzoek worden ingesteld. In zo'n situatie rukt de kustwacht uit. Als het schip erg ver weg is, doet de kapitein een beroep op de autoriteiten van een land in de buurt. Als het delict maar zwaar genoeg is, kan meteen worden ingegrepen.”

Mevrouw Ross-van Dorp, Tweede-Kamerlid voor het CDA: „Er zijn abortuspillen aan boord en er zijn apparaten aanwezig waarmee een abortus kan worden uitgevoerd. Wij kunnen er niet op toezien, dus de minister gedoogt het gewoon en wacht tot men terugkomt. In de tussentijd gebeuren er misschien zaken die afschuwelijk zijn en die helemaal niet lijken op hulpverlening noch op voorlichting. Die vallen wel onder Nederlandse wet- en regelgeving, maar wij kunnen er niet op toezien. Dat is een omissie en het is een slechte zaak.”

Minister Korthals: „Mevrouw Ross moet niet doen of wij deze gang van zaken maar op z'n beloop laten. Zolang het schip „in mare librum”, op volle zee is, valt er weinig aan te doen. Zodra het schip echter terugkomt naar Nederland en er zijn strafbare feiten gepleegd, dan zullen de Nederlandse regering en Justitie zeker iets ondernemen.”

Henk de Velde, de zeezeiler die deze week uitvoer voor een nieuwe wereldreis, nu via de Noordpool: „Als ik een uur op weg ben, zie ik geen land meer. Dan is het begonnen. Dan voel ik me helemaal vrij. Op míjn zee.”