Huisartsen

De voor 15 februari geplande staking van huisartsen mag niet doorgaan. Patiënten worden daarvan ten onrechte de dupe.

W. J. Jongejan, bijna 25 jaar enthousiast huisarts te Woerden
„Niet mee eens. De gezondheidszorg in Nederland is ziek, zieker dan menigeen denkt. De huisartsen voeren daarom actie. Actie voor het voorbestaan van de huisartsenzorg. Eerst een ludieke in Den Haag, daarna de manifestatie in Amsterdam en op 15 februari een dag staken.

Het is geen makkelijke beslissing om te staken. Het argument dat niet te doen omdat de patiënt de dupe is, gaat niet op. Huisartsen worden al lange tijd geconfronteerd met het omgekeerde: met ziekenhuizen die spoedpatiënten weigeren op te nemen, waardoor met hen elders geleurd moet worden en soms nergens opname mogelijk blijkt. Voor demente mensen is vaak geen plaats in een verpleeghuis. Voorbeelden te over. De patiënt is dus de afgelopen jaren steeds de dupe.

Huisartsen kunnen hun werk steeds moeilijker doen en worden door alle beperkingen gedwongen tekort te schieten. Steeds meer huisartsen raken opgebrand, het animo om in het huisartsenvak te stappen is fors gedaald. Jonge huisartsen willen normale werktijden.

Meer huisartsen zijn nodig om de opengevallen plaatsen op te vullen. In ongeveer 45 praktijken in Nederland is de vertrekkende collega niet opgevolgd. Al ruim 100.000 mensen hebben geen vaste huisarts meer! Er wordt met onconventionele middelen geprobeerd oplossingen te vinden voor dit probleem.

Dat het terugdringen van het tekort en het herstellen van een normale werkbelasting vertaald wordt in financiële termen is onvermijdelijk. Het is triest om te constateren dat in een zo rijk land als het onze de geschetste ontwikkeling mogelijk is. Mensen om je heen herkennen de problematiek en lijken het gelaten te accepteren. Het is nodig het publiek duidelijk te maken dat het wegvallen van de huisartsenzorg iedereen een zorg moet zijn. Ik wil de stelling derhalve omdraaien: als de huisartsen niet staken zou de gemiddelde Nederlander niet weten dat er geen goede zorg meer mogelijk is.”

R. H. Oudkerk, PvdA-kamerlid en parttime huisarts
„Van harte mee eens. Ik ben zelf nog parttime huisarts, dus ik weet heel goed dat de werklast voor deze beroepsgroep onvergelijkbaar veel zwaarder is dan vijf of tien jaar geleden. De problemen zijn de huisartsen tot aan de lippen gestegen. Daarom begrijp ik volledig dat men vanuit de emotie roept: er moet actie komen.

Maar ik vind het stakingsmiddel in dit geval onterecht, omdat de minister aan alle eisen van de huisartsen al dubbel en dwars tegemoet is gekomen. Die stelling kan ik voor alle zes de eisen van de beroepsgroep onderbouwen. Wilde men 20 miljoen extra voor de opleiding? Dat is per 1 januari geregeld: arts-assistenten van huisartsen krijgen 19.000 gulden salaris extra in een jaar en worden gelijkgetrokken met de arts-assistenten van specialisten.

Wil men –wederom een in mijn ogen terechte eis– een betere vergoeding voor weekenddiensten en nachtdiensten? De minister heeft in de Kamer toegezegd en in het blad Medisch Contact herhaald dat dit per 1 juli dit jaar geregeld wordt, hoeveel het ook moge kosten.

Moet de opleidingscapaciteit worden vergroot? Dit gaat gebeuren, zelfs boven de 525 plaatsen die de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) eist. Mevrouw Borst wil voor 670 plaatsen per jaar zorgen. Dat kan niet op stel en sprong geregeld worden, maar wordt geleidelijk aan gerealiseerd.

Evenzo zal de minister voldoen aan de eis van salarisverhoging.

Nogmaals: ik kan de nood van de huisartsen voor honderd procent meevoelen, maar omdat aan al hun eisen voldaan is, vind ik het onterecht en ongepast om nu te gaan staken. Ook schaadt het de patiënten.

Ik zal de minister volgende week vragen nog eens puntsgewijs op papier te zetten wat zij allemaal heeft geregeld en toegezegd. Ik hoop dat dat een staking kan voorkomen.”