Pro-lifevisie in zorg blijven uitdragen

De Tweede Kamer heeft de nieuwe wetgeving voor euthanasie aangenomen. Vreugde bij de voorstanders. Zorg bij hen die het leven op grond van Gods Woord willen beschermen. Aart van Wolfswinkel roept namens Schuilplaatsjongeren –vooral christenen die in de zorg werken– op het pro-lifestandpunt te blijven uitdragen. Daarnaast is gebed onmisbaar.

De afgelopen weken heeft de organisatie Schuilplaatsjongeren intensief de ontwikkelingen op medisch-ethisch terrein gevolgd. Met name het vele nieuws rond het recente euthanasiedebat vroeg de aandacht. Voor- en tegenstanders namen hun stellingen in en gingen in gesprek. Een gesprek waarvan de uitkomst bij voorbaat vast leek te staan. Een uitkomst die garant staat voor verdere afbrokkeling van de beschermwaardigheid van het menselijk leven. Een uitkomst die Schuilplaatsjongeren graag wil aanvechten!

Schuilplaatsjongeren, dé pro-lifejongerenclub, wil zich volledig inzetten voor het van God gegeven leven. Leven dat het beschermen waard is. Wij denken graag mee met de ethiek van vandaag, de ethiek voor morgen. Wij hebben geen zin in een maatschappelijk klimaat waarin de dood een hanteerbare oplossing lijkt te zijn voor het lijden. Wij zitten niet te wachten op een cultuur waarin het leven in al zijn kwetsbaarheid niet kan rekenen op volledige bescherming. Daarom pleiten wij voor een heroriëntatie op het lijden en het begrip autonomie. Wij zoeken alternatieven in palliatieve zorg, in warmte en gemeenschapszin.

Uitgepraat
Verwacht van ons niet een nieuwe visie op de genoemde problematiek. Uitgebreid is het pro-lifestandpunt de afgelopen periode op verschillende wijzen geventileerd. Met name de fracties van de kleine christelijke partijen verdienen onze dank. De boodschap lijkt ons zeer zeker in orde. Desondanks blijkt deze niet te landen. En daar willen wij in dit artikel op inhaken.

Tijdens de evaluatie van het debat bleek aan de zijde van de tegenstanders van het wetsvoorstel met name teleurstelling over het misverstaan van hun argumenten. Alsof gesproken werd vanuit twee totaal verschillende werelden. Werelden met verschil in ideeën, motivaties, normen en waarden. Voorstanders daarentegen reageerden verheugd op het door de Tweede Kamer aangenomen wetsvoorstel. In een triomfantelijk getinte extra editie van Relevant (het kwartaalblad van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie) steekt men zijn vreugde niet onder stoelen of banken. Citaat: „Het is heel plezierig dat wat door ongeveer 90 procent van de Nederlands bevolking wordt gedragen, ook door het grootste deel van de Tweede Kamer wordt gedragen.”

Deze reacties raken de kern van onze zorg. De intrinsiek goede boodschap blijkt het grote publiek niet te bereiken! De pro-lifevisie, die tot voor kort door de volle breedte van de maatschappij werd gedragen, is gedegradeerd tot een minderheidsstandpunt. Een standpunt dat –hoewel netjes gerespecteerd– kan worden genegeerd. En daar zijn wij niet blij mee. Want dat betekent dat wij, als gewetensbezwaarde jongeren naar de zijlijn van de maatschappij worden verwezen. Dat we bij voorbaat buitenspel gezet worden in het publieke debat. En dat is niet de bedoeling van onze entree in de samenleving!

In gesprek gaan
Daarom willen wij ruimte creëren voor het pro-lifegeluid. Helaas moeten we constateren dat het gesprek in het Haagse geen koerswijziging heeft opgeleverd. Maar gelukkig zijn er andere communicatiekanalen.

Allereerst willen wij iedereen met klem aanraden zijn pro-lifevisie met anderen te delen. Misschien moeten we het 'misverstaan' deels onszelf aanrekenen. Want ook voor onze visie geldt : onbekend maakt onbemind. Daarom is het van belang dat we ons standpunt communiceren met anderen. En daar zijn mogelijkheden genoeg voor. Voor iedereen. Of gaan we akkoord met de beperking van de moraal tot het privé-domein? Mijden we dit onderwerp in het gesprek met de ander? Wij zijn van mening dat we juist het gesprek van mens tot mens moeten uitbuiten. Daarin liggen wellicht wel mogelijkheden om niet alleen de pro-lifeboodschap te brengen, maar ook de overdracht te coachen. In het voordeel van een beter verstaan!

Belangrijker dan het gesprek met de naaste, is het spreken van de mens tot God over de zorg omtrent de waardigheid van het menselijk leven, die in het geding is. Schuilplaatsjongeren is ervan doordrongen dat, ondanks het gerommel aan het leven, Hij de regie in handen heeft over leven en dood. Daarom ons appèl aan eenieder het pleidooi voor prolife mee te nemen in het gebed.

De auteur is bestuurslid van de pro-lifeclub Schuilplaatsjongeren.