Hartenkreet L.M.P. Scholten

In de jaren tachtig is de dijk van de christelijke beschaving plotseling doorgebroken. Staat de refodijk inmiddels ook op springen? Eén ding staat voor mij vast: assimileren als overlevingsstrategie is het slechtste wat we kunnen doen. Anderzijds: wie op zuilvorming vertrouwt, is niet wijs. Ik ben bepaald niet tegen zuilvorming, integendeel. Rondom Jeruzalem zijn bergen. Maar tevergeefs verwacht men het van de bergen. „Waarlijk, in de Heere onze God is Israëls heil”, zegt de profeet. De vraag is, of wij dát geloven. Driehonderd kruikendragers tegenover 135.000 Midianieten. Eén Elia tegen 850 leugenprofeten op de Karmel. Eén Samgar met z'n ossenstok. Paulus zei: „Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone”. (...) Onze regenboog is zwak, de wolken van de vijand zijn machtig. Tenslotte zal blijken wie het sterkst is. Hij heeft alle dingen uit niet geschapen. Hij roept de dingen die niet zijn alsof ze waren. Dat is de ervaring van een in zichzelf nietig volk. Dat zal er blijven tot de jongste dag. Voor ons de vraag of wij tot dat volk willen behoren. Een iegelijk klage niet vanwege de veranderende omstandigheden, een iegelijk klage vanwege zijn zonden.