„Wennen aan flexibele werktijden”

Het begrip 24-uurseconomie is niet nieuw voor de Genemuidense transporteur. „In onze sector speelt dat al ten minste dertig jaar. Het is al heel lang gebruikelijk dat veel chauffeurs op zondagmiddag vertrekken om tegen tien uur 's avonds aan de grens te staan van landen waar op zondag een rijverbod geldt. Bij de grote grensovergangen was het destijds aanschuiven om op de parkeerplaats voor vrachtauto's te komen”, hoorde hij van anderen.

Van Dieren is vanuit zijn christelijke levensovertuiging een aperte tegenstander van zondagsarbeid. „We hebben dat gelukkig ook altijd kunnen voorkomen, al vraagt het wel de nodige inventiviteit. Op de Engelse en de Scandinavische markt kunnen we met eigen materiaal geen goederen op maandag leveren, simpelweg omdat daarvoor de afstand vanuit Nederland te groot is. We hebben dus veel energie gestoken in het vinden van goede partners en agenten. Wij zetten bijvoorbeeld op vrijdag een oplegger op de boot naar Engeland die op zaterdag aankomt. Dan kan een plaatselijke chauffeur op maandag op tijd bij de klant zijn”.

Mannetje extra
Het Genemuidense transportbedrijf –met een omzet van ruim 50 miljoen gulden, een wagenpark van tegen de tweehonderd trucks en vestigingen in Zele (België), Göteborg (Zweden) en Riga (Letland)– vervoert voornamelijk tapijt. Zondagslevering is met dit product nauwelijks aan de orde. „Er draaien wel eens projecten tijdens de weekwisseling. Als bijvoorbeeld een groot kantoor opnieuw wordt gestoffeerd, komt op zaterdag de schilder en op zondag de tapijtlegger”, aldus de directeur.

In de meeste gevallen moet de vloerbedekking op die dag worden bezorgd. „Tot nu toe hebben de klanten altijd nog begrip getoond voor onze uitleg dat we vanuit onze principes niet op zondag rijden. Ze gaan akkoord met de levering op zaterdag, maar dan moeten we wel zelf voor een mannetje extra zorgen om te helpen bij het lossen en de goederen op de afgesproken plaats neerleggen. Dat is de consequentie”.

Het is bekend dat vrachtwagenchauffeurs veel uren maken. Vooral degenen die internationaal rijden, zijn vaak de hele week van huis. Van Dieren heeft niet de indruk dat zijn mensen hiermee problemen hebben. „Integendeel. We stappen binnen Europa vanuit milieuoverwegingen en ook kostenoogpunt steeds meer over op het vervoer per boot en trein. De afgelopen jaren heeft het bedrijf hierin meer dan 10 miljoen gulden geïnvesteerd. Ons personeel snapt heus wel dat dat noodzakelijk is, maar ze doen een ritje naar Berlijn of Scandinavië liever zelf. Ze hoeven door de week niet zo nodig thuis te zitten”.

Voor de zaterdag en met name de zondag ligt het anders. Van Dieren: „Die dagen willen de chauffeurs thuis zijn. Vooral de zondag als rustdag of als dag voor het gezin vinden ze belangrijk, ook onze niet-kerkelijke werknemers”.

Van Dieren erkent dat het in een kerkelijk meelevend dorp zoals Genemuiden relatief gemakkelijk is om de dag des Heeren in ere te houden. „Maar het houdt niet op bij de zondag. Je standpunt moet je ook door de week uitdragen”.

Overblijvers
De verdiensten in de transportsector zijn al jaren marginaal. De prijzen staan door de moordende concurrentie zwaar onder druk. Hogere brandstofprijzen, een verplicht (duur) eurovignet, milieueisen en niet te vergeten de kilometerslange files –„de snelwegen worden onderhand parkeerplaatsen”– betekenen hoge kostenposten voor transporteurs. „Vorig jaar gingen maar liefst 111 Nederlandse vervoerders failliet”, weet Van Dieren. Volgens hem is het motto “probeer bij de overblijvers te horen” niet overdreven.

Een manier om de verdiensten op te krikken, is het langer laten rijden van de vrachtwagens. „De concurrenten die op zaterdag en zondag rijden, hebben al een voorsprong. Zij kunnen hun wagenpark langer inzetten. Dat betekent dat wij ook langer moeten werken. Twee chauffeurs op één auto, de één overdag, zijn collega 's nachts. Dat laatste heeft ook nog het voordeel dat er dan geen files staan. Er is niet te ontkomen aan flexibele werktijden”.

In de Genemuidense tapijtindustrie is het al jaar en dag gewoonte dat er 's nachts wordt doorgewerkt. Ook andere sectoren zullen daaraan moeten wennen, weet Van Dieren. Dagrondproductie wordt meer en meer een normaal verschijnsel. „Overwerk is straks geen overwerk meer. Dat worden gewone arbeidsuren. Ondernemers die niet in deze trend meegaan, lopen de kans de slag te verliezen”.

Zaak van gebed
De handtekeningenactie van de kerken tegen de 24-uurseconomie heeft de volledige instemming van Van Dieren. „We mogen de overheid op passende wijze confronteren met onze bezwaren en moeten doen wat onze hand vindt om te doen. Maar het mag niet blijven bij het zetten van een handtekening. Laat het ook een zaak van gebed zijn”.

Dat minister Wijers van economische zaken zich al in een vroeg stadium negatief uitliet over de protestactie verwondert de directeur. „Iedereen mag actie voeren in dit land. Er is zelfs een complete veldtocht tegen de kinderarbeid. Waarom zou het christelijke volksdeel zich dan niet mogen laten horen?”