Digitaal

Kinderen krijgen pc aan bed om contacten te onderhouden

Stukje thuis in het ziekenhuis

Door Margreet van Brenk
„Dag oma”. Na een gezellig kletspraatje met de grijze dame verbreekt Jaap de videoverbinding. „Ik vind het leuk om m'n familie te zien”, zegt de 16-jarige patiënt van het Sophia Kinderziekenhuis. Hij boft, want hij kan als een van de eersten via het scherm thuis een kijkje nemen.

Per jaar brengt Jaap vijf of zes keer een maand door in het Rotterdamse kinderziekenhuis. Vaak ligt hij dan in een eenpersoonskamer. Voor hem en andere kinderen wil de stichting Sterrekind computers met videoverbinding aan het bed hebben. De kinderen kunnen op die manier contact onderhouden met thuis, school en andere patiënten.

Donderdag gaf Jaap het startsein voor het driejarige proefproject van deze stichting. Met de computer legde hij contact met een meisje uit het Amsterdamse Emma Kinderziekenhuis. Het initiatief voor het project ligt bij deze twee ziekenhuizen, ChildRight, Het Instituut voor Maatschappelijke Innovatie, Compaq, Tulip Computers, Bakkenist Management Consultants en Microsoft. De sponsors zijn NUTS Verzekeringen, Compaq en Microsoft.

Zwart
Nog wat onwennig beginnen ze een gesprek door iets in te typen. „Hoe gaat het?” „Het gaat goed met mij”. „Met mij ook”. „Dat is fijn”. „Zullen we wat gaan doen?” „Dat is goed”. „Gaan we videoën?” Beiden klikken op de muis en wachten tot ze elkaars gezichten op het scherm krijgen. Hun geduld wordt niet beloond. Het scherm blijft zwart. Met oma lukt het beter.

Communiceren is het hoofddoel van Sterrekind. En wel met familie, school en andere patiënten. „De kinderen moeten een beetje thuis zijn als ze in het ziekenhuis liggen. Na schooltijd kan een patiënt bijvoorbeeld even bijpraten met het buurjongetje. Als er een camera in de klas staat, kan de zieke ook het kringgesprek volgen. 's Morgens met het gezin ontbijten behoort ook tot de mogelijkheden”, stelt prof. dr. H. A. Büller van het 'Sophia'.

De ouders of school krijgen van het ziekenhuis een apparaatje te leen. Zij kunnen dat aansluiten op de telefoon en het beeldscherm van de computer of de televisie. Het Rotterdamse ziekenhuis heeft nu vier pc's staan voor de kinderen. Uiteindelijk moeten dat er zestien worden.

Voorlezen
Sterrekind is echter meer dan communiceren met de thuisblijvers. Het is een virtuele wereld waarin het kind kan spelen met degene die hij tegenkomt. Heeft hij meer zin in lezen, dan loopt hij naar de bibliotheek en kiest hij een boek uit dat hij laat voorlezen. De virtuele wereld heeft veel weg van de echte, want ook daar zijn een bioscoop en een discotheek te vinden. In wetenschapscentrum Bubbel kan de computeraar cd-roms bekijken, waaronder de Encarta 98 Encyclopedie en de Flight Simulator.

Niet ieder kind dat in het ziekenhuis belandt, krijgt een pc bij zijn bed. De apparatuur is vooral bedoeld voor chronisch zieken. Verder moeten de ouders ook toestemming geven voor het kind aan de slag kan. Zij kunnen bepaalde voorwaarden stellen. „Als iemand niet wil dat zijn kind op zondag aan de computer zit, kunnen wij hem zo instellen dat hij het ook niet kan. We kunnen alles wat de ouder onverantwoord vindt, ontoegankelijk maken voor het kind”, garandeert dr. E. M. R. M. Paalvast, secretaris van Sterrekind.

Onder de educatieve kant van het project valt ook voorlichting over behandelingen die het kind te wachten staan. „Omdat het niet altijd wenselijk is dat een patiënt die in zijn eentje gaat bekijken, kunnen we dit deel ook afsluiten. Bij voorlichting door middel van boekjes doen we dat onder begeleiding. Daar moeten we nu weer voor zorgen”, zegt een pedagogisch medewerkster.

„Snelle bakken”
De kinderen die het nieuwe systeem mochten inwijden, zijn er goed over te spreken. Paalvast: „Het eerste commentaar dat ze gaven, was: 't Zijn snelle bakken. We hadden ze echt geen spul van een halfjaar oud moeten geven. Dat zien ze direct”.

Volwassenen zouden bijna jaloers worden op de kinderen. Niet nodig, stelt Boekestein van NUTS Verzekeringen Nederland. Hij voorspelt dat binnen een of twee jaar een project van start gaat voor volwassenen. „Hebben die niet hetzelfde nodig als kinderen?”