UCK dik tevreden over rekrutering

Kicmari verblijft reeds 9 jaar in Duitsland. Hij studeerde er filosofie, sociologie en politieke wetenschappen. In de Süddeutsche Zeitung van vandaag meldt het UCK zich in zijn persoon evenzeer aan het verbale front.

De Kosovaarse guerrilla's hebben alle mannen tussen 18 en 50 opgeroepen tot de gewapende strijd tegen de politie- en legereenheden van de Joegoslavische president, Slobodan Milosevic.

Leverde deze noodkreet –zie de grootscheepse ”etnische zuiveringen” van de afgelopen weken– een bevredigende respons op? „Het loopt heel goed”, reageert Kicmari. „Het besluit van de generale staf heeft grote weerklank gevonden onder de Kosovaarse Albanezen in den vreemde. In Duitsland bijvoorbeeld komen ongeveer 100.000 mannen voor rekrutering in aanmerking. Tot op heden ligt het aantal aanmeldingen boven de 50 procent.”

Cruciaal punt is natuurlijk hoe deze vrijwilligers naar het slagveld te sluizen. Per slot van rekening onderschepte zaterdag de Beierse politie nog zo'n groep krijgslustigen aan de grens met Oostenrijk.

Kicmari: „Er bestaan diverse opties. Je hebt lieden die gewoon de auto nemen en met vijf vrienden richting Albanië reizen. Daarnaast opereren er ook speciaal aangewezen personen die het overbrengen van de rekruten zo goed mogelijk proberen te begeleiden en groepsreizen organiseren. Albanië is trouwens is niet de enige verzamelplaats. Opvangcentra hebben we eveneens in Bulgarije, Macedonië en Montenegro.”

Vrijwillig?
Prest het UCK soms jonge mannen om de wapens tegen de Servische onderdrukkers op te nemen? Totaal niet, antwoordt Kicmari. De staf van het UCK wenst slechts vrijwilligers te werven. „Er bestaat zelfs een order dat degenen die buitenslands werken en bereid zijn het UCK financieel te helpen niet onder de wapenen hoeven te komen.”

Anderzijds is in Noord-Albanië waargenomen hoe vluchtelingen uit bussen zijn gehaald om voor het UCK te gaan vechten. Die taferelen oogden bepaald niet als de spontane aanmelding van enthousiaste verdedigers van de geboortegrond...

Kicmari ontkent deze gedwongen rekrutering niet. „Nou goed, enkele van zulke gevallen kunnen zich hebben voorgedaan. Wij bevinden ons per slot van rekening in een oorlogssituatie. En dan kun je moeilijk anders handelen. Dan dient de jonge generatie te strijden. Maar nogmaals, gedwongen rekruteringen zijn uitzonderingen geweest.”

Met zo'n toeloop van strijders dringt zich logisch genoeg de vraag naar de huidige numerieke sterkte van het UCK op. Tijd voor Kicmari op zich op de vlakte te houden! „Ik kan slechts zeggen dat het aantal UCK-strijders steeds groter wordt. Laat ik een schatting wagen: in één maand stroomden wellicht tienduizenden nieuwelingen toe. Allemaal soldaten die uit het buitenland naar Kosovo terugkeren.”

Hoe voorzie je zo'n grote schare overigens van wapentuig? Of hoopt het UCK op wapenhulp van de NAVO? Ontwijking van Kicmari: „Dat is een vraag voor de officieren. Naar verluidt doen zich bij de afkondiging van een mobilisatie ook betere mogelijkheden voor om aan schiettuig te komen.”

Zijn er trouwens contacten met de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie? Is het UCK wellicht bereid om als grondtroepen te fungeren voor de NAVO op Kosovaars territoir? „Contacten zijn er voortdurend”, bevestigt de woordvoerder. „Daardoor bestaat er ook wederzijds begrip. Voor het overige kan ik er bitter weinig over zeggen.”

Beschermer?
Heeft de NAVO het UCK eigenlijk wel nodig? Denkbaar is onder andere assistentie in de vorm van grondige terreinkennis. Uiterst belangrijke inlichtingen voor de precieze selectie van gronddoelen voor bombardementsvluchten.

„Natuurlijk heeft de NAVO het UCK nodig”, weet Kicmari enthousiast. „Ons leger informeert de NAVO over de exacte posities van de Servische eenheden. Wij ontdekten ook dat in een bepaalde fabriek 5000 Albanezen zaten opgesloten. Het gevaar bestond dat de NAVO deze mensen bij een aanval zou doden. Dat gegeven hebben we dus onmiddellijk doorgespeeld.”

Is de inzet van NAVO-troepen onontkoombaar in Kosovo? Of is het UCK bereid alleen te strijden? „Als NAVO-troepen interveniëren, zal de strijd snel beslist zijn. Aan de andere kant kan ik begrip opbrengen voor de problemen die NAVO-lidstaten met zo'n ingrijpen hebben. Ziet de NAVO daarvan toch liever af, dan moest zij de knoop doorhakken en het UCK bewapenen. Pas in dat geval is het UCK in staat de Servische politie en het Joegoslavische leger uit Kosovo terug te dringen.”

Eén zwakke plek van het UCK valt ondertussen niet te verhullen. Terwijl honderdduizenden Kosovaren door Milosevic' manschappen van huis en haard worden verdreven, lijkt er voor het UCK louter de passieve rol van machteloze toeschouwer van al dit leed te zijn weggelegd. Vanwaar die machteloosheid? Kan het UCK deze weerloze burgers dan helemaal niet beschermen? Tussen haakjes: dit punt van kritiek dateert al van veel langer tijd.

Weerwoord van woordvoerder Kicmari: „De uitrusting van het UCK is niet zo goed als die wezen moet. Er waren maar heel weinig mogelijkheden om de verdrijving te stoppen. De vluchtelingen komen uit grote steden en gebieden die niet door het UCK worden gecontroleerd. Van de overgebleven mensen in Kosovo bevindt 90 procent zich in gebieden die in handen zijn van het UCK. En die worden dan ook door ons beschermd.”