Suriname neemt op grootse
wijze afscheid van Arron

Zelden is een oud-politicus in Suriname op zo'n grootse wijze het afscheid van zijn aardse bestaan bereid. Alleen de in 1973 overleden oud-premier Jopie Pengel, die wordt beschouwd als de belangrijkste voorvechter van de onafhankelijkheid, viel dezelfde eer te beurt.

De plechtigheid liep tot aan het begin van de avond uit, waardoor er een bizar probleem ontstond. De Surinaamse wet verbiedt dat overledenen na zes uur 's avonds worden gecremeerd. Na rijp beraad werd besloten voor dit bijzondere geval een uitzondering te maken.

Behalve Pronk woonden onder meer president Ronald Venetiaan, partijgenoot van Arron, ex-Jungle Commandoleider Ronnie Brunswijk en oud-president Jules Wijdenbosch de staatsbegrafenis bij. Ex-dictator Desi Bouterse, die tot tweemaal toe Arron door een staatsgreep uit het politieke machtscentrum heeft verjaagd, liet zich niet zien.

Gelijk
Pronk, die de Nederlandse regering vertegenwoordigde, noemde Arron „een staatsman met visie.” „Hij stierf in het verkeerde land, maar het is goed dat hij op deze manier in eigen land wordt geëerd door het volk dat hij zo liefhad.” De bewindsman, die minister van Ontwikkelingssamenwerking was bij de onafhankelijkheid van Suriname in 1975, nam vorige week zondag samen met Arron in Nederland deel aan een discussiebijeenkomst over Suriname. Enkele uren later stierf Arron, die al enkele jaren hartpatiënt was.

Pronk gaf Arron postuum gelijk voor de kritiek die hij altijd op Nederland heeft geleverd omdat het moederland het militaire bewind in 1980 in eerste instantie steunde. President Venetiaan omschreef Arron als een monument van de onafhankelijkheid. „De droom van Arron zal voortleven, zijn arbeid wordt voortgezet.”

Met zang, een emotionele herdenkingsdienst en militair eerbetoon werd de oud-politicus herdacht alvorens hij naar het crematorium werd overgebracht. Langs de weg stonden honderden mensen met bloemen op het moment dat de lange lijkstoet passeerde.

Arron lag in de dag voorafgaande aan de crematie opgebaard in het partijcentrum van de Nationale Partij Suriname (NPS), waar hij jarenlang voorzitter van was. Aanhangers van de partij maakten massaal van die gelegenheid gebruik om de vader des vaderlands de laatste eer te bewijzen.

Staatsman
Drie dagen van nationale rouw, een staatsbegrafenis met veel franje en een indrukwekkend arsenaal lofredes hebben Arron het afscheid gegeven dat alleen voor grote staatsmannen in de wereld is weggelegd. En Arron zag zichzelf graag als groot staatsman, ondanks de vele debacles na 25 november 1975.

Tweemaal kwam aan zijn politieke carrière een abrupt einde. De eerste maal, op 25 februari 1980, toen hij als premier door een militaire ingreep onder leiding van Bouterse aan de kant werd gezet. Ruim tien jaar later, op 24 december 1990, was een telefoontje van Bouterse voldoende om de regering-Shankar/Arron naar huis te sturen. Daarmee kwam ook een einde aan zijn actieve politieke loopbaan.

Enkele dagen voor zijn dood kreeg Arron uit handen van president Venetiaan de hoogste Surinaamse onderscheiding uitgereikt.