Manifestatie van
Republikeinse eenheid

Bush' tweede man is ook al bekend: oud-minister Dick Cheney. En dan is er nog het partijprogramma, dat overigens meer ideologische dan praktisch-politieke betekenis heeft. Het is uitvoerig bijgeschaafd om het te ontdoen van de scherpe kanten van het programma van 1996. Toen was de agressieve Newt Gingrich nog de partij-ideoloog die kandidaat Bob Dole de koers voorschreef. Ditmaal had kandidaat Bush het grotendeels voor het zeggen. Hij mag niet voor iedere Republikein de ideale kandidaat zijn, maar hij is voor de Grand Old Party (GOP) de enige man die het Witte Huis op de Democraten kan heroveren.

Om dat te bereiken heeft de GOP het conventiescenario gekopieerd dat de Democraten in 1992 gebruikten. Die veroverden toen met Bill Clinton het Witte Huis op Bush' vader, president George Bush. De Democraten schrapten en knipten toen alles weg wat op een links of progressief imago duidde en presenteerden zich als centrumpartij. De Republikeinen hebben nu alle conservatieve versiering weggelaten om zich ook als centrumpartij te kunnen presenteren. Uit het oude partijprogramma is alleen de absolute afwijzing van abortus overgebleven. De Republikeinen willen abortus zelfs verbieden via een wijziging in de grondwet.

Mediaspektakel
De stemming onder de Republikeinen is bijna triomfantelijk, want volgens de laatste opiniepeilingen in de verschillende staten ligt George Bush voor op zijn Democratische rivaal Al Gore. Veel zegt dat echter niet, want de president wordt gekozen door kiesmannen en niet door de bevolking. Het komt er dus op aan hoeveel kiesmannen de kandidaten in november achter zich krijgen en daar geven de opiniepeilingen weinig inzicht in. De conventie in Philadelphia moet een manifestatie van Republikeinse eenheid en van optimisme worden. Daarom heeft men afgezien van scherpe aanvallen op de Democraten. Er is ook besloten om zo weinig mogelijk controversiële sprekers te laten optreden.

Bush' rivaal tijdens de voorverkiezingen, senator John McCain, kon men moeilijk weigeren. Maar verder komen er nauwelijks Republikeinen aan het woord die partijlozen en weifelaars naar de Democraten zouden kunnen jagen. Philadelphia wordt voornamelijk een mediaspektakel, met de belangrijkste optredens gepland tijdens de avonduren als de Amerikanen aan de beeldbuis gekluisterd zitten.

Er bestaat volgens de laatste onderzoeken niet veel belangstelling voor de conventies van beide partijen, ook al zijn er niet minder dan 15.000 journalisten en cameramensen naar Pennsylvania gekomen om deze volledig georkestreerde manifestatie van partij-optimisme te verslaan voor ongeveer 1500 binnen- en buitenlandse media en kranten.

Naast de officiële conventie vinden talrijke alternatieve bijeenkomsten plaats. Daar hopen vertegenwoordigers van belangengroepen die de Republikeinse partijleiding buiten de conventie heeft gehouden op enige persbelangstelling om zo toch hun boodschap aan (mede)burgers en kiezers te kunnen doorgeven.