Recensie door W. B. Kranendonk - 9 juni 1999
Eenzaam, tussen mensen en bierglazen
Nederland anno 1998 bekeken door de camera's van Volkskrant-fotografen. Daarmee is Het boek van het jaar 1998 getypeerd. De samenstellers willen met dit fotoalbum niet alleen het verleden vastleggen, maar ook een analyse van de gebeurtenissen in ons land in 1998 geven.
Wie bladert in dit boek, krijgt de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar weer helder voor de geest. In dat opzicht zijn de redacteuren in hun opzet geslaagd. Het beeldmateriaal dat dit album biedt, is zonder meer goed. Sommige foto's ontstijgen het niveau van een treffende plaat; ze roepen een hele wereld erachter op, zoals bijvoortbeeld de foto van Janmaat op de avond van de Tweede-Kamerverkiezingen. De leider van de Centrumdemocraten treurt tussen lege bierglazen en volle pijpjes Heineken... alleen. Even sprekend is de foto van Jacques de Milliano op het moment dat hij bekendmaakt zich terug te trekken uit de politiek, omdat hij niet met de CDA-koers inzake de asielkwestie kan meegaan. De Milliano is op de foto een eenzame ziel te midden van vele mensen.
Docters van Leeuwen
In dit album komen vooral politiek en (andere) volksvermaken aan de orde: sport, film, toneel, uitgaan. Zeker, ook dat zijn aspecten van onze samenleving. De vraag is echter of andere terreinen niet onderbelicht blijven: sociale achterstanden, godsdienst, maatschappelijke ontwrichting. Het sterke accent op voetbal- en wielerprestaties wekt de indruk dat het leven anno 1998 vooral een feest was.
De uitgebreide bijschriften bij de foto's zijn voor dit boek speciaal geschreven door Volkskrant-redacteur Jan Blokker. De teksten geven soms een verrassende, nieuwe kijk op de beelden, zoals bij de foto van de ontslagen super-pg Docters van Leeuwen. Dat hij in vrijetijdstenue op de racefiets sprint, lijkt Blokker logisch. Docters hoeft slechts te wachten welke handdruk hij krijgt. Tegelijk moet worden vastgesteld dat Blokker zijn inkt van tijd tot tijd mengt met spot. Bij de foto van de in Leiden gekloonde kalveren stelt hij: De vraag blijft of het (klonen, WBK) mag: van God, van de ethiek, van het Gereformeerd Politiek Verbond of van de hele onmaakbare samenleving.
Boeken als dit album doen het altijd goed. Ze hebben iets aantrekkelijks. Je kunt er heerlijk in bladeren, zonder dat je veel hoeft na te denken. De poging van de Volkskrant verdient een verbeterde navolging. Er is immers meer dan politiek en vermaak.
|