Over de opvang van vreemdelingen in bijbels perspectief

„Ga heen en doe gij desgelijks”

Zijn wij herbergzaam? Hebben wij de bereidheid en tonen wij de gezindheid om offers uit liefde voor anderen te brengen? Maken wij de bijbelse opdracht tot zorg voor zorgbehoeftigen concreet? Laten wij ons leiden door het liefdesgebod en durven wij het aan om gaven en talenten die ruimschoots aanwezig zijn, operationeel in te zetten voor onze naaste? In ieder geval laat onze Heere er geen misverstand over bestaan: „Ga heen en doe gij desgelijks.” (Lukas 10:37b)

Het is een goed idee geweest van uitgeverij Groen om de serie ”Praktisch en pastoraal” uit te breiden met een deel met de nieuwsgierig makende en prikkelende naam: ”Herbergzaamheid”. De drie schrijvers van dit boek maken er één geheel van, zonder dat er overlappingen in voorkomen. Het verschijnsel ”pleegzorg” in combinatie met ”opvang van vreemdelingen” komt goed uit de verf.

Drs. A. A. van der Schans neemt de eerste drie hoofdstukken voor zijn rekening. Hij trekt bijbelse lijnen en neemt vooroordelen weg. Wij zijn er zo gauw mee klaar: Nederland is alleen van en voor ons. Vanuit het liefdesgebod overtuigt hij de open of bevooroordeelde lezer van het bijbels gelijk. Hij doet dit zonder een belerende indruk te maken. Het nationalisme als gevaar en bedreiging bestrijdt hij.

Praktijk
Het leeuwendeel van dit boek is in handen gegeven van Hijltje Vink. Zij weet waar zij over schrijft. Al jaren vangen zij en haar man (met hun eigen kinderen) pleegkinderen op. De voors en tegens worden opgesomd. Het wordt niet rooskleuriger voorgesteld dan het in werkelijkheid is. Pleegzorg moet je aankunnen. De kosten moeten van tevoren berekend worden. Niet zozeer financieel, als wel fysiek en psychisch. Het gezin moet erachter staan.

Enkele passages zijn ontroerend, bijna niet met droge ogen te lezen. Brenda is een van de pleegkinderen, een meisje uit Rwanda. Haar moeder stierf. De kleine heeft aids. Zij zal binnen een aantal jaren overlijden. „Eén van de kinderen zei tegen Hijltje: „Mam, als de drie kleintjes straks allemaal gaan studeren, zult u een dure...” Toen stopte ze, in het besef dat het er over tien jaar geen drie zullen zijn. Ze kon haar tranen nog net bedwingen.”

Vanaf bladzijde 105 wordt een aantal dingen over pleegzorg op een rijtje gezet. Wellicht een stimulans om te overwegen zelf een pleegkind te nemen.

Asielzoekers
Het laatste gedeelte van het boekje, geschreven door Anne van der Pol, brengt de problematiek van asielzoekers dichterbij. In de bijdrage worden feiten en misvattingen over vluchtelingen gepresenteerd.

Het grote pluspunt (naast meer andere) acht ik het appèl dat op de lezer wordt gedaan. Om ons te laten gebruiken met en overeenkomstig de ons door God toevertrouwde talenten, als lid van een werkgroep rond een asielzoekerscentrum, misschien als pleeggezin, waar een tekort aan is. Of om rond de oppervlakkige prietpraat over vluchtelingen een ander geluid te laten horen.