Alle leuke mannen
zijn getrouwd

Ruim 2 miljoen alleenstaanden in Nederland, tienmaal zo veel als in 1950. Het bracht Connie van Gils ertoe als ervaringsdeskundige –ook zij was lange tijd alleen– op zoek te gaan naar struikelblokken op weg naar de liefde. Het resultaat van die zoektocht schreef ze op in een boek van ruim 200 pagina's.

In ”Ongewenst alleen. Struikelblokken op weg naar de liefde” wordt de volgende definitie van een alleenstaande gehanteerd: iemand zonder partner. Het werk bevat vier delen. In deel 1 wordt ingegaan op ongewenst alleen zijn. Deel 2 beschrijft de struikelblokken op weg naar de liefde. In deel 3 vertellen zes mannen en zes vrouwen in interviews hun verhaal rond het thema alleen zijn. Deze vormen eigenlijk het raamwerk van het boek. De schrijfster kwam met de twaalf in contact via een advertentie in De Telegraaf, waarop ruim honderd mensen reageerden. Deel 4 geeft tips en visies van deskundigen op de vraag: Hoe nu verder?

Deel 1 laat zien dat alleen zijn negatieve gevolgen kan hebben: twijfel, schaamte, gemis van warmte en depressie. Maar er zijn ook positieve punten te noemen: vrijheid, zelfstandigheid, geen rekening te hoeven houden met anderen en het verwezenlijken van ambities. Deel 2 gaat over misverstanden in de liefde en valt uiteen in drie stukken: ik val op de verkeerde; alle leuke mannen zijn getrouwd; er is maar één grote liefde in je leven en die heb ik al gehad.

Rolverdeling
Dat zich struikelblokken voordoen op de weg naar de liefde kan veroorzaakt worden door de persoonlijkheid van de alleenstaande: te weinig eigenwaarde, verlegenheid, bindingsangst, psychische problemen, te lief en te aardig. Daarnaast speelt de tijdgeest een belangrijke rol bij de aanwezigheid van blokkades. Onze tijd kenmerkt zich door het stellen van hoge eisen aan elkaar. Alles dient perfect te zijn. Denk bijvoorbeeld aan het uiterlijk, waardoor de aandacht voor het innerlijk ondersneeuwt. Hierdoor ontstaan oppervlakkige relaties die nauwelijks tegen een stootje kunnen.

Opvallend voor een boek waarin geen rol is weggelegd voor het geloof, is de conclusie dat mensen die er minder traditionele normen en waarden op na houden, hun relatie eerder stuk zien gaan. Ook blijkt dat relaties stabieler zijn als de rolverdeling sterker is, dus als de taken van man en vrouw helder omschreven zijn en worden nageleefd. Misschien een aanbeveling voor een vergelijkend onderzoek binnen christelijk Nederland.

Opmerkelijk vond ik ook de uitspraak dat er door de hoge eisen die worden gesteld aan man en vrouw een maatschappij zonder moeders, zonder thuis is ontstaan. Tegenwoordig lijken laagopgeleide mannen en hoogopgeleide vrouwen over te blijven. Dit tweede deel is het sterkste. Goed om te lezen.

Dat kan niet gezegd worden van deel 3 met de interviews. Ik heb de meerwaarde niet kunnen ontdekken, nog afgezien van het taalgebruik (vloeken en schuttingtaal).

Struikelblokken
Deel 4 sluit aan op deel 2 en geeft praktische tips in de zoektocht naar je persoonlijke struikelblokken en het werken aan en je bewust worden van mogelijkheden en onmogelijkheden. Opmerkelijk vond ik de suggestie dat als je geen struikelblokken bij jezelf ziet, je voorzichtig bij anderen moet informeren.

„Je ergert je aan eigenschappen van een ander die je zelf hebt”, zegt de auteur op een gegeven moment. Hoewel bekend, lijkt deze opmerking me toch belangrijk. Een valkuil kan zijn dat je krampachtig je positieve kanten gaat versterken, daardoor perfectionist wordt en dus minder aantrekkelijk voor de ander.

Het boek eindigt met interviews met deskundigen en een verwijzing naar (wel erg eenzijdige) professionele hulp.

Hoewel het boek weinig nieuws biedt en de interviews achterwege hadden kunnen blijven, zijn de andere delen goed leesbaar en bruikbaar. Ik ben bang dat het stuitend taalgebruik en de vrije seksuele moraal velen van aanschaf zal weerhouden.