JBGG publiceert boekje over godsdienstige opvoeding

Opvoeden is voorleven

Ouders hebben bij de doop beloofd hun kind in de voorzeide leer te onderwijzen. De praktijk van de godsdienstige opvoeding roept echter veel vragen op. Hoe moeten zij hun kinderen onderwijzen? Waar, wanneer en hoe spreken ze daarover? Over zulke vragen gaat het boekje ”Ons kind en de Bijbel”.

Er verschijnen allerlei boeken over de opvoeding, maar niet of nauwelijks over de godsdienstige opvoeding. De belangstelling voor de godsdienstige opvoeding is in de laatste decennia drastisch veranderd. De bijbelse waarden en normen zijn verleden tijd. Binnen de kring van de gereformeerde gezindte is de vraag naar de uitwerking in de praktijk van de godsdienstige opvoeding groeiende. Door middel van bijvoorbeeld cursussen worden ouders in de gelegenheid gesteld over dit onderdeel van de opvoeding en andere onderwerpen te spreken. Als voorbeeld kunnen de avonden over opvoedingsondersteuning genoemd worden die de Jeugdbond van de Gereformeerde Gemeenten (JBGG) verzorgt. Over de godsdienstige opvoeding schreven J. H. Mauritz en M. Sollie het boekje: ”Ons kind en de Bijbel”

Opdracht
Deze kleine uitgave laat zien dat de godsdienstige opvoeding, als opdracht en toerusting, enerzijds een moeilijke opdracht is. Ouders zijn zondige mensen. Anderzijds bevat de godsdienstige opvoeding een grote verantwoordelijkheid. De schrijvers bespreken de godsdienstige opvoeding, huisgodsdienst en de praktijk ervan. Het is een zeer praktische handreiking geworden met veel concrete aanwijzingen. Duidelijk wordt dat de godsdienstige opvoeding door de ouders (of ouder) moet worden voorgeleefd. Woorden wekken, maar voorbeelden trekken.

Godsdienstige opvoeding vraagt om gewoontevorming. Hier worden ”gewoonten” bedoeld zoals bijbellezen, bidden, samen zingen, spreken, praten over de preek en de dagsluiting. Ze komen kort en overzichtelijk aan de orde. Het zijn allemaal middelen die de Heere kan en wil gebruiken. Deze gewoonten –niet op te vatten als sleur, maar als belangrijke gewoonten– hebben de bedoeling in de godsdienstige opvoeding de kinderen duidelijk te maken wat in het leven het belangrijkst is.

Priester
De gewoonten op zich zijn niet voldoende, want het gebed om hartvernieuwende genade door de bediening van Gods Geest blijft noodzakelijk. Maar laten wij in de opvoeding zien dat wij de Heere en Zijn zegen nodig hebben? Merken de kinderen dat aan ons gebed? De vader –als deze er nog mag zijn– is priester in zijn gezin. Mijn eigen vader ging in ons gezin altijd hardop voor in het gebed. Hij was deze ”gewoonte” begonnen na zijn trouwdag, omdat ds. M. Hofman hem daarop had aangesproken.

Het is bekend dat niet overal dezelfde gewoonten in gebruik zijn, maar gelet op de vele veranderingen moeten soms andere keuzes gemaakt worden.

Ouders met jonge kinderen moeten het boekje lezen. Er staan veel handreikingen in om met het onderwijzen te beginnen. Het ermee beginnen is vaak erg belangrijk. De informatie is ook geschikt voor andere ouders, die zich willen verdiepen in de godsdienstige opvoeding. Ondanks het feit dat wij het vaak zo druk hebben, vraagt de godsdienstige opvoeding tijd en ernst.

De uitgave biedt tevens een goed overzicht van boeken die voor verdere bezinning gelezen kunnen worden.