Kerstboodschap voert bij Hans Mouthaan de boventoon

Verhalen uit de Alblasserwaard

Laat ik nu gedacht hebben dat ik niet meer ontroerd zou worden door een kerstverhaal! De verhalen die Hans Mouthaan schreef en die in ”Geen mirre en geen goud” verzameld werden, bereikten dit echter wel. Ik denk dat ik er vóór de kerstdagen nog eens een paar op me zal laten inwerken.

Drogist-schrijver Mouthaan is een rasverteller. De verhalen, die zich alle in zijn geliefde Alblasserwaard afspelen, laten zich dan ook met genoegen lezen. Er blijkt uit dat hij uitstekend op de hoogte is van de vroegere gewoonten, karaktertrekken en geestelijke ligging van de bewoners van deze streek. Juist dit gegeven maakt de verhalen heel levensecht. Stuk voor stuk zijn het kronieken, echter zonder dat de onderwerpen iets aan actualiteit inboeten. Nog steeds denken en handelen veel mensen in de gereformeerde gezindte op deze manier. En wat het mooiste is: de boodschap van het kerstfeest wordt er in Mouthaans verhalen niet bijgesleept, maar is volledig geïntegreerd.

Nostalgisch
Niet steeds zijn de verhalen precies te dateren. Behalve ”Kozakken op het kerstfeest” waarin het jaartal 1813 genoemd wordt, spelen ze zich voornamelijk af aan het begin van deze eeuw, vermoed ik. Met de koets naar de kerkenraadsvergadering, de dominee compleet met hoge hoed en geklede jas door het dorp schrijdend, onverharde wegen die in herfst en winter haast onbegaanbaar zijn, dit alles wijst op een al ver verleden. Nostalgisch dus, maar tevens zeer leerzaam voor de hedendaagse lezer. Hoe sloeg men zich toen door het leven? De vooral in de gesprekken gebezigde taal van de Alblasserwaard geeft bij het lezen geen problemen, maar biedt juist dat extra tintje dat de verhalen zo levensecht maakt.

Mouthaan schrijft verhalen over mensen, dat is zeker. Mensen met hebbelijkheden en onhebbelijkheden, kleinzielige mensen, mensen met een groot hart ook. Allemaal christenen, de een uit gewoonte, de ander met hart en ziel. Benepen mensen, trotse mensen, een samenraapsel van personen zoals wij meemaken. Wat ze gemeen hebben, is het ondergaan van de sfeer rond Kerst waaraan weinigen ontkomen en waarin hoe dan ook iets troostvols besloten ligt.

Wezenlijk thema
Maar Mouthaans verhalen bieden meer: een uitzien naar de komst van Jezus Christus in hart en leven. Verpakt in verhaalvorm voert dit meest wezenlijke thema in Mouthaans bundel de boventoon. Dit is het verrijkende aspect, dat schrijven voor een christenauteur zo boeiend maakt.

De recensent behoort met de rode pen in de aanslag gereed te zitten om komma's, punten, d'tjes en t'tjes aan te strepen. Ik heb dit niet gedaan. Die enkele taal- of zetfout verliest het van de verrijkende inhoud van dit kostelijke bundeltje van elf kerstverhalen voor jong en oud.

Zoals de flaptekst vermeldt: „Deze Kerstverhalen zijn uitermate geschikt om voor te lezen op Kerstavonden en -bijeenkomsten, en hebben ook de lezers thuis veel te bieden.”