Boekrecensie

Titel: Kinderen van het Echte Volk
Auteur: Marlo Morgan

Uitgeverij: Bruna
Utrecht, 1999
ISBN 90 2298 426 5
Pagina's: 304
Prijs: ƒ 34,95

Recensie door G. G. A. Dorst-Koeman - 20 oktober 1999

Terugkeer van alle aboriginals

”Kinderen van het Echte Volk” is een roman over de aboriginal-tweeling Geoff en Beatrice. De een wordt geadopteerd door een Amerikaans echtpaar, de ander wordt opgenomen in een katholiek weeshuis.

In de eerste hoofdstukken vertelt Marlo Morgan over hun moeder, een achttienjarige vrouw. Zij heeft de eenzaamheid opgezocht, om de geboorte van haar kind af te wachten. Het blijkt een tweeling te zijn, een meisje en een jongen. Omdat haar man en de andere leden van haar stam vermoord zijn, brengt ze de tweeling naar het zendingshuis. Daar valt ze uitgeput in slaap en ondertussen haalt de predikantsvrouw haar kinderen bij haar vandaan. Ze moeten een christelijke opvoeding krijgen, en dat kan niet bij een inboorlinge, vindt ze.

De jongen, Geoff, wordt geadopteerd door een Amerikaans echtpaar. Zij vinden dat ze met de opvoeding van deze primitieve jongen hun christenplicht vervullen. Veel tijd en aandacht besteden ze verder niet aan hem. Liefde en zorg ontvangt hij niet. Wel wordt hem duidelijk gemaakt dat hij minder waard is dan zijn adoptieouders. Waarom begrijpt hij niet, maar over zijn eigen achtergrond wordt hem ook niets verteld. Uiteindelijk komt hij via drank en moord in de gevangenis terecht.

Zelfmeditatie
Het meisje Beatrice wordt opgenomen in een katholiek weeshuis. Ook daar zijn liefde en zorg niet de woorden die bij de opvoeding van de nonnen passen. Onderling maken de meisjes het leven er voor elkaar ook niet plezieriger op. Jarenlang wordt Beatrice geplaagd; slechts één vriendin heeft ze, maar die overlijdt al jong. Door zich zo onopvallend mogelijk te gedragen, weet Beatrice zich door deze jaren heen te worstelen. Op een dag verlaat ze het weeshuis, weet ze een kamer en een baan te bemachtigen.

In tegenstelling tot haar broer is zij zich zeer bewust van haar eigen achtergrond. Als ze in contact komt met mensen die haar meer van de cultuur en de wijsheid van haar voorvaderen kunnen vertellen, grijpt ze die kans daarom met beide handen aan. Ze wordt in contact gebracht met een groep van haar eigen volk die woont en leeft in de binnenlanden.

Ze leert er dat kennis, zoals zij die altijd geleerd heeft, bij de aboriginals als niet bijzonder nuttig wordt gezien. Echte wijsheid vind je binnen in jezelf, door te luisteren naar de energie en geesten in jezelf. Dit doe je door zelfmeditatie, door het observeren van de natuur en door de wijsheid die anderen van de groep aan je overdragen. Zo leert ze bijvoorbeeld waar ze vandaan gekomen is: „Jij bent Eeuwig. Je bent ervandaan gekomen, je gaat ernaar terug en alles wat je doet, wordt er weerspiegeld. Daar leven wij voor, voor onze eeuwigheid. In het begin was er niets. Geen sterren, geen zon, geen aarde niets. Alleen de Grote Eenheid was er. En toen begon Eenheid te dromen. In deze Droomtijd dijde Eenheid uit om een lage geest van de eenheid te maken. Deze laag kreeg een bewuste vrije wil. De regenboogslang is de drager van deze geestenergie en hij maakte het bestaan van onze voorouders mogelijk. De wereld werd geschapen door onzichtbare energie, en voorouder-Dromers waren vrij om hem te maken zoals ze wilden. Zo is alles geschapen van dezelfde energie.”

Kinderjuffrouw
De reis door de binnenlanden duurt dertig jaar. Daarna vestigt Beatrice zich in de stad en wordt er kinderjuffrouw. In haar vrije tijd zet ze zich in voor de terugkeer van alle aboriginals die in het buitenland gevangenzitten. Op deze manier komt ze in contact met haar broer Geoff. Zonder op de hoogte te zijn van de familieband die er tussen hen bestaat, ontstaat er een hecht contact. Beatrice brengt haar broer op de hoogte van de wijsheid die ze over hun eigen achtergrond heeft geleerd.

”Kinderen van het Echte Volk” is een plezierig leesbaar boek. De eerste hoofdstukken worden besteed aan de moeder en aan de uitbesteding van de tweeling. Daarna wordt er om en om over Beatrice en Geoff geschreven. Als Beatrice haar tocht in het binnenland maakt, richt de schrijfster alle aandacht op haar en op de ideeën van haar volk. Je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat de schrijfster het zelf belangrijk vindt deze onbijbelse manier van 'denken en geloven' over te dragen aan haar lezers. In de laatste hoofdstukken komt Geoff weer in beeld.