Boekrecensie

Titel: Niet enkel duisternis
Auteur: B. Gouman

Uitgeverij: Mes
Capelle aan den IJssel, 1998
ISBN 90 76061 24 6
Pagina's: 215
Prijs: ƒ 24,90

Recensie door Miranda v.d Bruinhorst-v.d. Vendel – 20 oktober 1999

Op De Heem woont een Webbe

Sinds mensenheugenis was het zo geweest: de hovenier van landgoed De Heem was een Webbe. Maar als de vader van Evert Webbe ontslagen wordt, is voor Evert de weg naar De Heem afgesloten. Hij ziet zijn toekomst in duigen vallen.

B. Gouman beschrijft in ”Niet enkel duisternis” hoe Evert door de nieuwe eigenaar toch aangenomen wordt als hovenier. Hij trouwt met Hilke en samen betrekken ze de hovenierswoning op het landgoed.

Het leven lijkt het jonge paar toe te lachen, maar al snel overschaduwen donkere wolken hun geluk. Ze hebben veel te duchten van Ben Hoogeboom, die Evert op allerlei manieren probeert dwars te zitten. Hij probeert zelfs Hilke van Evert af te pakken. Ook vinden er criminele praktijken op het landgoed plaats.

Toch komt het allemaal weer goed tussen Evert en Hilke en ook de zaken op het landgoed hernemen hun gewone gang. Al vrij spoedig na de geboorte van hun zoontje wordt Hilke echter ernstig ziek en sterft ze. Na een aantal jaren hertrouwt Evert met de dochter van de eigenaar van De Heem. Het verhaal eindigt ermee dat er een tweede baby geboren wordt in de hovenierswoning.

Ziekbed
Er gebeurt veel in dit boek, dat zeker niet saai is. Een drugsbende oprollen en een heler met zijn jeugdbende ontmaskeren vind ik alleen nogal veel om allemaal in één roman te laten gebeuren.

Het geloof gaat geleidelijk aan een grote plaats innemen bij de hoofdpersonen. Aangrijpend vertelt de schrijver hoe Hilke tot geloof komt en daar op haar ziekbed getuigenis van geeft.