Drie vlakke karakters

Ze schreef voor uitgeverijen als Harlequin en Silhouette, bekend van de Bouquet-reeks en aanverwante series, maar Terri Blackstock wijdt zich nu alleen nog maar aan boeken met een geestelijke strekking. De roman-thriller ”Bewijs van genade” is er daar een van.

De hoofdpersonen in deze roman zijn nogal vlakke karakters die na hun geloofsontwikkeling wel veranderd zijn, maar echte mensen lijken het nog steeds niet. De ene is advocate Linda Barrett, die de lauwe christen verbeeldt, de ander de playboy Jake Stevens, die van God noch gebod iets wil weten, en de derde Paige Varner, „die wel een beetje geloofde, maar niet genoeg om de sprong met Christus te wagen”. Alle drie groeien in de loop van het verhaal naar Christus toe.

Vlak na de eerste ontmoeting tussen Linda en Jake lijkt hun laatste uur geslagen; Linda's vliegtuig waarin Jake mee vliegt, omdat hij het wil kopen, moet een noodlanding maken. Natuurlijk overleven beiden het gevaar, want Blackstock wil nu juist aan de hand van deze personen haar eigen geestelijk verhaal vertellen. Ze schrijft namelijk in het nawoord: „De figuren interesseerden me, omdat hun geestelijke problemen zoveel leken op die van mij.” Ze doelt daarmee op zowel Linda, Jake als Paige.

Vlotte pen
Het vliegtuig blijkt niet zomaar een mankement gehad te hebben, het landingsgestel is bewust onklaar gemaakt. Wie daar achter zit, blijft voor de lezer jammer genoeg niet lang verborgen; de verhaalfiguren doen er heel wat langer over om te ontdekken wie hen naar het leven staat. Verrassen doet het verhaal verder niet. De boosdoener wordt uiteindelijk gestraft en de drie hoofdpersonen leiden een gelukkiger leven dan voorheen, omdat ze allen echte christenen zijn geworden.

Een vlotte pen heeft Blackstock wel, maar het lukt haar niet haar verhaalfiguren tot iets meer te maken dan kleurloze typen. Daardoor maken de geestelijke veranderingen die ze beschrijft ook minder indruk; dat de schrijfster een boodschap te vertellen heeft, ligt er te duimendik bovenop. Het boek zou een stuk boeiender zijn als ze verhaal en boodschap wat minder opvallend had kunnen verweven.