Smokkelen en tasjesroof

In de familieroman ”Op zoek naar Neeltje” neemt Johanne A. van Archem de lezer mee naar het Twente van 1917.

Wilmijne is weduwe geworden, haar man Geert leidde een dubbelleven. Hij leefde als een straatarme arbeider, maar bleek een rijke smokkelaar. Jannes en Willem gaan op zoek naar mensen die meer over Geert en zijn smokkelwerk weten.

Wilmijne gaat op zoek naar haar zus, die ze al twintig jaar niet heeft gezien. Het spoor loopt via Den Haag naar Amsterdam. Zus Neeltje blijkt op de vlucht te zijn met haar Belgische man. Landverraad? Wilmijne wordt ook al achtervolgd. Net op tijd komt Willem haar redden in Amsterdam. Hij is iets over het smokkelen op het spoor. Het spoor naar Neeltje loopt terug naar Twente. Wilmijne en Willem reizen erheen. Ze vinden Neeltje en daarmee zijn de vragen rond de dood van Geert meteen opgelost. Willem durft eindelijk Wilmijne als zijn vrouw te vragen. Niet om haar erfenis maar om wie ze is!

Als lezer weet je halverwege het boek hoe het af gaat lopen, maar de spanning blijft tot de laatste bladzijde. Deze knap geschreven historische roman verscheen in de ”Spiegelserie”.

Zinloos geweld
Een drukke winkelstraat. Jongens met messen. Tasjesroof. Melchior Walda komt een vrouw te hulp. Flitsend metaal, gegil, bloed. Melchior is vermoord. Zeer actueel is het thema zinloos geweld in de emotionele familieroman ”Bloemen in de nacht”.

Ietje Liebeek-Hoving heeft echter nog een thema: de worsteling met wraakgevoelens. Melchior was nog zo jong, zo veelbelovend, zo geliefd. Vader Walda en Melchiors verloofde weten zich gedragen door de liefde van God. Zus Roosmarijn is volslagen uit balans. Als blijkt dat de dader door een justitiefout weer vrij rondloopt, zint ze op wraak. In haar moeder vindt ze een bondgenoot. Ze maken een plan om de moordenaar van het leven te beroven. Met een mes. Toch loopt alles anders.

Het boek zou waardevoller zijn als verschillende passages weggelaten waren. Waarom moet de omgang van Roosmarijn met jongens in detail beschreven worden? Waarom neemt alcohol zo'n grote plaats in? Alle hoofdfiguren in het boek zijn volgens de schrijfster Gods kinderen. Van sommigen zijn leven en taalgebruik daarmee vaak in tegenstelling. Jammer! Het is verwarrend dat er voor dezelfde personen steeds andere namen worden gebruikt: Melchior (Mels), Roosmarijn (Roos, Roosje), Willemijntje (Willeke, Mijntje), enz. En dan nog de namen in het verhaaltje van Willemijn. Dit zusje speelt wel een mooie rol in het boek. De titel van het boek is ontleend aan een voordracht op de begrafenis van Melchior.